Masamdan Çalıkuşuna Notlar

LXVII- Durma Da Koş

İnsan ne kadar da pişkin.
Hep damarında dolaşır nefret, kin.
Cehennemi hafife alır,
Cenneti burada yaşamaya çalışır.
"Git!" deyince kalır,
"Kal!" deyince yokluğa karışır.

Kıymetini bilmez aldığı nefesin.
Kanına işlemiştir artık kin.
Sislidir gökyüzü, o hep pişkin.
Akıllanmaz işte, çoğu zaman zalim.

Bilmez ki, bu dünya geçici.
Bilmez ki, kendisi elbet gidici.
Belki gerçekten bilmiyordur ama
Öğrenmeye çalışmaz ki, bu dünya fani.

Ne desem boş.
Onlar için hayat zaten hoş.
Onlardan olma, durma da koş.