Sarp bana sadece dolu gözlerke baktı ve birden yok oldu.
Korku, sinir, şaşkınlık tüm bu duyguları aynı anda yaşıyodum ve ağlıyodum. Zaten bu hayatta yapabildiğim en iyi şey artık ağlamaktı.
Napıcaktım ben nolucaktı bana aslında noluyo bana?
Ben artık eski ben değildim. Ailem yoktu hayat dolu bi Seren değildim artık. Ben her gün ağlayan başına her gün bi saçma olay gelen sevdiği adamı bile daha tanıyamayan aptalın teki olmuştum. Kendimden nefret ediyodum. Nefret!
Ardından ağlayarak diz çöktüm artık yaşamam için hiç bi sebep yoktu ben sadece bi "Hiç" tim...
Hayattan bıkmış ve usanmıştım.
En iyisi bu hayattan kurtulmak.
Yani ölmek...
Etrafıma bakındım kendimi öldürmek istiyodum kafayı yemiş gibi ağlayarak etrafta koşuşturuyodum.
-Lanet olsun hiçbi şey yok burda!
Ardından etrafta cam, halat gibi şeyler arıyordum ve ağlıyodum.
Sonunda yerde bi cam şişe gördüm
-Evet evet şu şişeyi kırmalıyım. Sonra her şey düzelir..
Artık kafayı yemiştim deli olmuştum.
Deli!
Sonunda annemin yanına gidicektim ve bu hayattan kurtulucaktım.
Şişeyi alıp hızlıca yere vurdum. Cam Şişe paramparça oldu ve hemen yerden bi cam parçası aldım.
Sonunda kurtulucaktım sonunda...
Elime cam parçası aldığım gibi bileğime sürtüyodum. Korktuğum için o kadarda bastırmıyıdum. Ama sürterek öldürcektim kendimi.
Sonunda kurtulucaktım sonunda...
ВИ ЧИТАЄТЕ
AKIL HASTASI
ЖахиAraba kazasından sonra ailesini kaybeden kız hala ailesini görüyor ve hayali prensi ya da bu prens e üç harflimi demeli... Gerçek hayatta olmayan şeyleri bile gören bi kız ve ona yardımcı olmak isteyen bi profösör bakalım bu zorlu ve korkulu savaşı...
