Κεφάλαιο 12ο

106 22 2
                                    


Έφτιαξα κάτι πρόχειρο να φάω και ετοιμάστηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα με δεδομένο ότι κοιμόμουν όρθια. Είχα όμως μεγάλη περιέργεια να μάθω τι ήθελε αύτη τη φορά η Λίζα. Όποτε μιλάω με αύτη τη γυναικά έρχονται τα πάνω κάτω! Ελπίζω μονό αύτη τη φορά να μην είναι κάτι σοβαρό, αν και για να καλεί τέτοια ώρα, λογικά εμφανιστήκαν και δράκοι στο παιχνίδι. Μετά τους βρικόλακες και τους λυκάνθρωπους αλλά και τους μάγους, τι άλλο λείπει;;

Η ώρα ήταν 10.30 και μόλις άνοιγα την πόρτα του σπιτιού για να φύγω. Ήθελα να πάω νωρίτερα από τους υπόλοιπους. Προχώρησα ως το παρκινγκ και ξεκλείδωσα το δικό μου αυτοκίνητο αύτη τη φορά. Πάτησα το γκάζι και η μηχανή μούγκρισε. Άνοιξα το ραδιόφωνο και έβαλα τον τοπικό σταθμό.

«Το θύμα είναι το 17ο στη σειρά τον τελευταίο μηνά που βρίσκεται στραγγισμένο από αίμα.» μόλις ανοίγω το ράδιο, η φωνή της παρουσιάστριας φτάνει στα αυτιά μου και σοκαρίζομαι. Πότε έφτασαν τα 17;; Η Νάντια ήταν το 1ο θύμα άρα μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έχουν γίνει άλλες 16 δολοφονίες.

«Οι αρχές κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να βρουν το δράστη, κατά συρροή δολοφόνο, ο όποιος φαίνεται επαγγελματίας αφού, βάσει έγκυρων πηγών, δεν αφήνει κανένα στοιχειό πίσω του πάρα 2 ''τρύπες'' στο λαιμό του κάθε θύματος. Μήπως πρόκειται για κάποιον κανίβαλο;;» Το ρεπορτάζ συνεχίζεται και εγώ κρέμομαι από τα χείλη της κοπέλας μέσα στην οθόνη του αυτοκίνητου. Αναφέρει πως το θύμα βρέθηκε σε ένα σημείο που σε λίγο θα βρεθεί στο δρόμο μου. Άρα θα έχει τρελή κίνηση. Ευτυχώς που ξεκίνησα νωρίτερα από το σπίτι. Και μόλις είχα καταλάβει το λόγο της συνάντησης...

Έχω φτάσει μετά από πολύ ώρα και πολλά κορναρίσματα στο σπίτι της Λίζα. Δεν κατάφερα να φτάσω νωρίτερα, αντίθετα άργησα 10 λεπτά. Τι στο καλό; Ότι κι αν κανονίσω, ότι ώρα και να ξεκινήσω, πάντα αργοπορημένη θα είμαι;; Προσπέρασα και αύτη την ατυχία μου μέσα σε όλες τις υπόλοιπες και με βαριεστημένα βήματα περπάτησα ως την πόρτα του σπιτιού. Χτύπησα την πόρτα και περίμενα. Ξαφνικά θυμήθηκα ότι δεν κλείδωσα το αυτοκίνητο. Γύρισα το σώμα μου προς το αυτοκίνητο και έβγαλα τα κλειδιά μου από την τσάντα μου. Πάτησα το εικονίδιο με το κλειδωμένο λουκέτο καθώς άκουγα την πόρτα του σπιτιού να ανοίγει.

«Συγγνώμη που άργησα, Λίζα, αλλά ήδη θα ξέρεις πως η κίνηση ήταν απίστευτη.» ξεκίνησα τώρα να λέω καθώς γύρναγα προς το μέρος της όταν ξαφνικά πάγωσα.

Moon vs. Ice |The Epic Battle|Where stories live. Discover now