His Side, Her Side...

•3•

(Miss this girl😪♥️ all the time🌚🔥 1-10-2017 00.09u)
~•~
'Lois? Ben je wakker?' 'Ben ik dood?' Vraagt mijn stem zonder te overleggen met Mn hersenen

'Nee gelukkig niet.' Lacht de stem van Milan, 'je was wel weer bijna dood, je hebt een hartaanval gehad. Gelukkig heb jij het wel overleeft. Je hebt weer 2 weken in coma gelegen!' Ik doe langzaam mijn ogen voor de 2e keer open, het licht is minder fel dan de eerste keer maar nogsteeds moet ik mijn handen voor het licht houden om Mn ogen open te kunnen houden... toch voel ik me langzaam beter dan eerst. Ik ga zitten, ik geeft daarbij bijna Milan een kopstoot. Gelukkig kan hij erom lachen. 'Rustig joh, ik ben ook pas een weekje uit coma!' Roept hij vrolijk. Ik zie dat Milan een onverzorgde stoppelbaard en Een pet op heeft. Zijn helder blauwe ogen glinsteren. Hij is de eerste echt blije persoon die ik sinds tijden heb gezien. Je ziet aan hem dat hij hoop heeft, Hoop in dat het goed komt met Enzo en Loisa, Hoop in dat de oorlog OOIT stopt, Hoop in dat Merel en de rest nog terug komen en NIET dood zijn. Ik wou dat ik dat had, ik glimlach, ik kan even niet anders gewoon. Milan wrijft mijn haar een beetje door de war en gaat dan een dokter halen om te melden dat ik wakker ben. Als ik een uurtje later onderzocht ben mag ik naar huis, of wat er nog van over is. Hopelijk veel... Gelukkig staat ons huis net buiten de cirkel van de oorlog. Als ik thuis ben zie ik dat Link op de bank ligt te slapen, owja, zijn huis ligt in de cirkel en is waarschijnlijk helemaal verwoest, ik aai even door zn haar heen en zet een kopje thee, als die klaar is doe ik er suiker bij en zet ik die op de tafel naast de bank neer. Als Link zo wakker wordt zal hij wel wat thee lusten denk ik. Link Glimlacht in zn slaap, daardoor glimlach ik ook weer, het is gewoon zo aanstekelijk. Ik ga naar boven en maak mijn bed op.

Link Tijger (zet het liedje aan)
Een droom
Ik ben er bijna, het einde van de muur is in zicht, Merel trekt me mee er naar toe. Alles gaat in slomotion. Na een tijdje stopt ze met lopen en draait ze zich om naar mij, ze heeft een zwarte high waisted short aan met daar bovenop een wit met groen gestreepte croptop. Ze geeft me een kus op Mn wang, daarna trekt ze haar wenkbrauwen op alsof ik net iets heel onzinnigs heb verteld. Als ik ook heel serieus ga kijken lacht ze weer, steekt ze haar tong naar me uit en geeft ze me een knipoog. Ik veeg een plukje haar voor Merels gezicht weg, Merel slaat haar armen om me heen, waar ze wel voor op haar tenen moet staan. Ik geeft haar een kus op haar voorhoofd en daarna duw ik haar tegen de grensmuur aan en zoen ik haar. Halverwege draait ze haar hoofd weg, om me te pesten natuurlijk. Ik draai haar hoofd met moeite terug en geeft haar nog een zoen. Als ze weer haar hoofd weg draait til ik haar op in babystand en ren ik met haar door het bos. Merel gilt. Ze kon het natuurlijk wel verwachten maar toch.. ik voel me gelukkig, het is net alsof ze er nog gewoon is. Dit is wat we deden toen we 15/16 jaar oud waren. Met onze bogen om onze schouder, Met onze pijlen. Elkaar plagen, raar doen. We zijn gelukkig met elkaar, ik voel me goed.

Met een fijn gevoel in Mn borstkas doe ik langzaam en glimlachend mijn ogen open. Ik ga zitten op de bank waar ik op lag. 'Ik zal je ooit weer vinden Merel..' fluister ik, 'ik beloof het je..'

~•~
Het is nu 02.47u, lekker bezig Meer. Owja, ik ga de stelletjes een beetje door de war gooien. Dat jullie het alvast weten. 7-10-2017/8-10-2017 worden super💓🌚
Xoxo🦋