AŞK,
Bir kalıba,
Bir yatağa,
Bir sıfata,
Ya da dört duvara...
Sığdırarak yaşanacak kadar küçük bir duygu değil.
Her sıfatta ve her firsatta.
Her yerde ve her koşulda yaşanacak kadar kabuğuna sığmayan koca bir tutkudur.
...
Hata yaparak öğrenir...
Sonunda atabildiğim yeni bölümle karşınızdayımpıtırcıklar😅
Bölümü yazmama rağmen bir türlü atamıyordum hata verip duruyordu😨
Ama sonunda başardım😄
Gecikme için üzgünüm😊💜
Umarım beğenirsiniz...😍😘
İyi okumalar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Aşka Tutkun Adam - 7. Bölüm: GÖK GÜRÜLTÜSÜ"
Hani birisinin sizden hoşlandığını öğrendiğinizde kalbiniz bir tuhaf olur ya, böyle hızlı hızlı çarpar ve kim olduğunu merak edersiniz. İşte tam şuan onu yaşıyordum tek fark ben birisinin benden hoşlandığını öğrenmedim. Ben Demir Bey'in gözü döndüğünde bir adamı öldürebilme ihtimalini öğrendim. Bu arada kalbimin o kadar hızlı atmasının sebebi heyecandan değildi, korkudan kaynaklanıyordu ve merak ettiğim şey ise o tetiğe basıp basmayacağıydı.
Nefesim kesiliyordu, sanki bir binanın çatısından düşüyormuş gibi hissediyordum. Buna rağmen gözlerimi Demir Bey'den ayıramadım. Semih ağzını açmaması gerekirken sadece onunla kalmayıp "Ne o Demir beni öldürmekte kararsız gibisin. O acımasız, gözü kara adama ne oldu?" Diye daha da ateşe odun attığında Demir Bey'i daha çok kızdırmıştı.
Derdi neydi bu adamın? Kendini öldürtmek falan mı istiyordu? Hata bende birde silahın önüne geçiyordum. Bana ne canım öldürürse öldürsün! İçimden bari dünya bir pislikten kurtulur diye geçiriyordum ama vicdanım izin vermiyordu.
Ben onun gibi değildim, olamazdım.
Daldığım düşüncelerden Demir Bey'in beni kolumdan tutup kendisine çekmesiyle çıktım. "Şimdi buradan Görkemle çıkıyorsun, itiraz kabul etmiyorum!" Dudakları kulağıma dediği için ürperirken söylediklerine sadece baş salladım. Nasıl bu kadar sakin kalabiliyordu? Daha da kötüsü bu kadar sakinken nasıl böylesine korkutucu görünebiliyordu?
Sanki sakinliği bana da geçmişti.
"Görkem siz gidin." dediğinde Görkem bir robot misali verilen emirle beni ondan uzaklaştırdığında Demir Bey'in gözlerine baktım. Sakin duruyordu ama gözlerindeki alev sönmemişti, kendini tutuyor gibiydi. Ama neden? Elindeki silah indi. İçim biraz olsun rahatlasada her an çekip vuracakmış gibi duruyordu.
Ne bekliyordum ki? Ben buradan çıktıktan sonra bu kadar sakin kalacağını sanmıyordum.
Görkem kulağıma gitmemiz gerektiğini söylediğinde ona tekrardan bakmadım. Bu olayın burada kapandığını hiç sanmıyordum. Bardan çıktığımızda Görkemin arabasına bindim.
