TAKINTIM

Elimdeki boş kadehin ağzında işaret parmağımla daireler oluşturuyordum. Başımı müthiş bir şekilde yoran müziğin sesine katlanmak isterken üzerinde bulunduğum bar taburesinde kıpraştım.

Sahi beni buraya getiren neydi? En son evden hızla defolduğumda tek istediğim kafa dağıtmak ve işte anlarsınız ya; sadece yaşadıklarınızı unutacakmış umuduyla farklı şeylerle uğraşmak, bu aptalca! Tam anlamıyla kendini kandırmak..

Onu bir süreliğine kafamdan atmak için geldiğim yere bir bakın.. Burası onunla ilk tanıştığım yer!

Baran.

Onu olduğu gibi değil, olmasını istediğim gibi bildim hep. Gözümde mi büyütmüştüm ben onu, yoksa zaten büyük müydü o? Benim bu temiz sevgimin karşılığında tek beklediğim bana güven vermesiydi. Öyle ya; beklemekle kalmıştım. Ben her defasında iç dünyamda ona güvenmek için savaşlar açandım, o da tam güvenimi kazandığında bir hiç uğruna acınası duruma düşen..

Beni boğan bu düşüncelerden kurtulmak istercesine oturduğum yerden hızla kalktım. Özellikle giydiğim düzgün fiziğimi saran siyah mini, dikkatleri üzerime çekecek elbisemin eşliğinde koridora doğru yol aldım. Bana bakıp laf atan birkaç serseriye aldırmadım. Böyle yerlerde takılmak kesinlikle çok sakıncalıydı. Duygusuz bakışlarımı önüme sabitledim ve yürüdüm. Çıkış kapısına gelmeden önce bir başka koridorun lavaboya götürdüğüne dair tabelasını gördüm. Şuan her ne kadar burada oyalanacak halim olmasa da kendimi biraz toparlayıp düzeltmeye ihtiyacım vardı. Koridorun sonuna geldiğimde hemen sağ taraftaki kapıyı açarak içeriye girdim.

Aynaya baktığımda tahminlerim beni yanıltmamıştı, kendimi baya bir dağıltmış sarhoş olmuştum, gözlerimde farklı bir bakış ve yüzümde biraz da solgunluk vardı, gözlerimin altı uykusuzluktan olsa gerek morarmıştı. Bakışlarımı aynadan indirip hızla yüzüme birkaç kez su vurdum. Bu bana daha iyi gelmişti, bu gece çok içmemiştim fakat alışık olmadığım ve alkol kullanmaya yeni başladığım için bu beni sarhoş etmeye yetmişti. Soğuk suyun etkisiyle gerilen yüz hatlarıma aynadan öylece durup bakarken çantamdaki telefonumdan bildirim sesi geldi. Sırf canı istemediği ve yalnız kalmaya ihtiyaç duyduğu için telefonlarına, mesajlarına cevap vermeyi bir kenara atın bakmayan kızlardan hiç olamadım. Merak ederdim ve bakardım.

Sanırım bu kez pişman olmuştum; "Derin. Senin triplerinle uğraşamam neredeysen söyle gelip konuşacağım bilerek yapmadım hiçbir şeyi, öylece benden uzaklaşma." Şuan onu ve yaptıklarını hatırlamam sinirimi öylesine bozuyordu ki. Triplerimle uğraşamazmış. Ona hiç bir şey olmamış gibi mi davranmamı bekliyor ? Şu güne kadar ona olan sevgimden bana yaptıklarının üstünü kapatmıştım ama bu seferki farklıydı, canımı yakmıştı, sanki; ona karşı beslediğim ruhumu saran bütün duygularım sıcaklığını kaybedip, beni terk edercesine soğukluğa bürünmüş bir şekilde Derin'i boşluğun dibine uğurlamıştı...

4 Gün Önce

Mutfakta işim bitince çıkıp Baran'ın odasına gitmek için merdivenlere yöneldim. Baran'ın evini seviyordum bana huzur veriyordu. Çok geniş ve ferahtı. Neden bilmiyorum ama burada rahat olabiliyordum. Baran annesiyle babası ayrılınca abisinin yardımlarıyla kendine ait eve çıkmıştı, ne kadar haftada bir temizlikçi gelse de dağınık biri olduğu için hiç toplu göremezdim evini. Bu yüzden arada sırada ben geldiğimde toparlardım hatta yemek bile yapardım.

Merdivenleri uyuyor olabilir düşüncesiyle yavaş yavaş çıktım, zaten aralık olan kapının ardında sırt üstü yatmış, kızların bir kez gördüğünde dönüp bir kez daha bakacağı o güzel yüzüne ve fiziğine hayranlıkla, gülümseyerek baktım. Onunla sevgili değildik. Onu çok sevdiğimi bile hiç dile getirememiştim. Onun bana ne hissettiğini de bilmiyordum, açıkçası aramızdaki şeyin ne olduğu belirsizdi. Dışarıdan sevgiliymiş gibi gözüksek bile hiç öyle bir durum yoktu, belki bir gün zamanı gelirdi ama henüz Baran'ın beni sevdiğine hiç emin değildim. Bazen beni şaşırtacak hareketler yapar bazen de uzaklaşıp 'sadece arkadaşız' moduna girerdi. Evet, tamam. Kabul ediyorum; o tam bir odun. Ve ben bir oduna aşık oldum.