အ​ေခ်​ေကာင္​​ေပါက္​စအားခ်စ္​မိျခင္​း [ Completed ]

Part 5 ❤

"Baek ah သက္​သာရဲ႕လားဟင္​"

သာယာလွပေသာ မနက္ခင္းေလးကို
ဝိုးတဝါးအေတြးစမ်ားျဖင့္စတင္လိုက္စဥ္
စိတ္ပူေနေသာ အသံ ေတာင္းပန္လွ်ိဳႀကိဳးေနေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူအား ေတြ႕မိလိုက္ရာ
ဝိုးတဝါးျဖစ္ေနေသာ အေတြးစတခ်ိဳ႕က ၾကည္လင္လာခဲ့ၿပီ ကြ်န္ေတာ္ မေန႔က ေလာကႀကီးကို ခဏတာေမ့သြားခဲ့တာပဲ

"သက္​သာသြားပါၿပီကြာ
မင္​းကလဲအရမ္​းစိတ္​ပူတက္​တာပဲ
မင္​းညက မအိပ္​ဘဲငါ့ကို​ေစာင္​့​ေနတာမလား"

"မင္​း​ေနမ​ေကာင္​း​ေနတာကို သိသိရက္နဲ႔
ငါက စိတ္​သက္​သက္​သာသာ အိပ္​ရမလားကြ"

"​ေအးပါ ​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​"

"ဒါနဲ႔ မင္​းငါ့ကိုစိတ္​ဆိုး​ေန​ေသးလားဟင္​"

မပြင့္တပြင့္ျဖင့္ ေမးေနေသာ Luhan၏ စကားသံထဲတြင္ ေနာင္တမ်ားႏွင့္ ေတာင္းပန္သံမ်ား ပါဝင္ေရာေႏွာေနသည္။

"မဆိုး​ေတာ့ပါဘူးကြာ
ဒီကိစၥမွာ မင္​းမမွားပါဘူး
ငါကသာ ငါ့စိတ္​ကိုမထိန္​းခ်ဳပ္​ႏိုင္​လို႔
ခုလိုျဖစ္​သြားတာ​ေလ"

"​ေက်းဇူးပါ baek ah
ငါက မင္​းစိတ္​ဆိုးရင္​ မ​ေနတက္​လို႔ပါ
​ေနာက္​ကိုငါအဲ့လိုစကား​ေတြမ​ေျပာျဖစ္​​ေအာင္​
ဆင္​ျခင္​ပါ့မယ္​"

"​ေအးပါကြာ ​ေျသာ္​
ဒါနဲ႔ luhan ငါ့ကို အ​ေဆာင္​ျပန္​​ေခၚလာတာ
ဘယ္​သူလဲ"

မေန႔ကအိပ္ေပ်ာ္မသြားခင္ေလး ,
အသိစိတ္ကပ္ေနခ်ိန္ေလးမွာ
ၾကားလိုက္ရသည့္အသံမွာ Luhan အသံမဟုတ္ပဲ
မိမိအားေပြ႕ခ်ီလာသူမွာလဲ Luhan မျဖစ္တန္ရာ ..
အားအင္ျပည့္ဝၿပီး အရပ္အေမာင္းျမင့္မားသူ
ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိတာေၾကာင့္
သိခ်င္ေဇာျဖင့္ ေမးလိုက္မိသည္။

"ဟင္​..မင္​းမွတ္​မိဘူးလား"

"အင္​း ... ငါအသံပဲၾကားတယ္​
လူမျမင္​ရဘူး ငါအရမ္​းအိပ္​ခ်င္​​ေနတာ
မ်က္​လံုး​ေတြကဖြင္​့လို႔​ေတာင္​မရဘူး​ေလ"

"Aww ဒီတိုင္​း...ငါတို႔အ​ေဆာင္​က
သူငယ္​ခ်င္​းတ​ေယာက္​ပါ
မင္​းကိုပန္​းျခံထဲမွာ​​ေမ့လဲသြားတယ္​ထင္​ၿပီး
မင္​းအခန္​းထိလိုက္​ပို႔​ေပးတာ"