Ο Ανδρέας ήταν ο σωτήρας της κυριολεκτικά! Σ' έναν αγώνα άνισο, κατά της λευχαιμίας από τα 5 έως τα 7 της χρόνια. Ο δικός της αγαπημένος ιππότης με το άσπρο άλογο που την φρόντιζε και εκείνη ονειρεύτηκε -τόσο αθώα- να τον παντρευτεί. Και ο Ανδρέας...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η Ελευθερία ετοιμάστηκε πια να φύγει, έχοντας μιλήσει εκτεταμένα με την κόρη της, ξέροντας πως χρειαζόταν τον χρόνο της, την ηρεμία της να σκεφτεί, να κατανοήσει, να καταλάβει όλα όσα είχαν ανάμεσά τους ειπωθεί...Γιατί δεν ήταν εύκολο να πάρει μια απόφαση, να καταλήξει επιτέλους στο ποιες θα ήταν οι κινήσεις της από τώρα και στο εξής, εκείνες που θα την οδηγούσαν με απόλυτη ακρίβεια στην πραγματική ευτυχία. Αρκεί να καταλάβαινε επιτέλους τί ήταν αυτό που θέλει και ν' αποφάσιζε να αναλάβει όλα τα ρίσκα...Αναστέναξε κουρασμένη τώρα πια, με όλο το βάρος των λόγων της Αγνής να γυρίζουν σαν θύελλα στο κεφάλι της και αφού έσκυψε και την φίλησε τρυφερά κίνησε προς την πόρτα.
"Να προσέχεις μωρό μου! Και να σκεφτείς καλά ότι σου είπα αγάπη μου.....Γιατί η ευτυχία δεν έρχεται μόνη της στην ζωή μας. Πρέπει εμείς να την διεκδικήσουμε! Αλλιώς, δεν ήταν ποτέ για εμάς!" χαμογέλασε ανάλαφρα τώρα και άνοιξε την πόρτα να φύγει με την καρδιά της βαριά, ανήσυχη για το αν έπραττε σωστά που την άφηνε για λίγο μόνη. Μα, έπρεπε, για να σκεφτεί απερίσπαστη και να καταλάβει την βαρύτητα όσων της είχε πει. Αποφάσισε και κατευθύνθηκε βιαστικά προς την έξοδο. Και ήταν τόση αφηρημένη, χαμένη στις σκέψεις της τώρα που άθελά της, έπεσε κυριολεκτικά φουριόζα όπως ήταν πάνω σ'ένα ανθρώπινο σώμα, αρκετά στοιβαρό όπως μπορούσε να υπολογίσει αφού το κορμί της ακινητοποιήθηκε αμέσως στο εμπόδιο εκείνο, ανήμπορη να κουνήσει λες και είχε πέσει πάνω σε βράχο. Και αμέσως, μια βαριά αισθησιακή αντρική κολώνια την τύλιξε κάνοντάς την να υπνωτιστεί κυριολεκτικά, μπρος σ'αυτή την αισθησιακή μυρωδιά.
Μμμμ και ύστερα σου λένε πως το άρωμα δεν μετράει! σκέφτηκε ασυναίσθητα κλείνοντας για ελάχιστα δευτερόλεπτα τα μάτια της και αναπνέοντας βαθιά θαρρείς και ήθελε να πει, να χορτάσει! Και δεν αντιλήφθηκε πως μπροστά της στεκόταν τώρα ένας άντρας που παρατηρούσε σιωπηλός αυτή την αντίδρασή της περιμένοντας....
