Onların hikayesi ufak bir kaza ile başladı.
Biri soğuktu hayata karşı "Ölüm" gibi. Tek gayesi kardeşini ve ablasının emanetini korumaktı, hayatı pahasına.
Diğeri ise daha karmaşıktı, bazen yakacak kadar sıcak, bazen de buz gibi soğuktu. Küçük yaşt...
İçeri girdiğimizde Ömer'in adamları olduğunu düşündüğüm adamlar yere seriliydi.
(Garip cümle olması nedeniyle çok sorry)
Bir bizimkiler ayaktaydı. Sahi şireffssiz Ömer nerede?
Hah ordaymı-. Ahahaha salağı ayağından vurmuşlar. Köpek gibi afkuran şerefsiz şimdi sus pus olmuş bir şekilde ayağını tutuyordu.
Meriç bana baktı ve göz kırptı ben de ona gülümsedim, ardından Benim çakma Badboy Karşim (Yiğit) Ömer'in ensesinin silahı indirdi.
~~~~~
Şu an ortak Depomuzdayız. Ömer'i sandalyeye bağladık.
Hadi bakalım oyun başlasın.
~~~~~~~
MERT'TEN
Şu an depodayız ve izlemek için koltuklardan birine kuruldum. Yanımda hareketlilik hissedince o tarafa döndüm, Cemre'ydi.
Itiraf etmek gerekirse onun hakkında ne düşüneceğimi bilmiyorum. Yiğit ise, hmm onunla İyidik ya. Tabii Meriç ve Can kadar olmasa da onu da benim istemiştim. O sert görüntüsünün arkasında Can gibi biri yatıyor ve canla da anlaşmışa benziyorlar.
Neyse gelelim asıl konumuza.
Küfür sesi ile hepimiz Ömer'e odaklandık. Uyanmıştı it. Bahar bir sandalye alarak önüne koydu ve ters bir şekilde oturdu ayrıca bakışları ultra soğuktu.
-Naber lan karaktersiz? dedi Bahar
-Çöz lan beni.
- Niye yaa daha karpuz kesecektik.
Normal olsa Herkes bu cümleyi alay alırdı. Ama öyle soğuk öyle ifadesiz bir şekilde söylemişti ki gülmekten yerine korkudan altınıza edersiniz.
BU KIZI KIZDIRMAMAYA BAKIN. YOKSA YANDINIZ.
~~~~
CEREN'DEN
Şu anda hepimiz pür dikkat baharla Ömer'e odaklamıştık.
-Naber lan karaktersiz?
Owww efsane laf. Cuk oturdu haaa.
-Çöz lan beni.
- Niye yaa daha karpuz kesecektik.
Lan normalde bu cümlede gülünmesi gerekmez mi??
Şahsen ben acıcık tırsmış olabilirim. Ama acıcık yani
-ULAN OR**PU SEN Kİ-
Diyemedi. Çünkü Ömer sözünü tamamlayamadan Meriç yumruğunu indirmişti suratına.
Helaal. Güzel çaktı. Sonra hiçbirşey olmamış gibi eski yerine döndü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Bak bakalım neymiş. Diyerek diyerek dizine sapladı.
Depoda ömerin acı dolu haykırışı vardı.
~~~~
YARIM SAAT SONRA
BAHAR'DAN
Aradan yarım saat geçmişti herkes Ömer'e bir şey yapmıştı ama şimdi saymaya üşendim. Ama emin olun çok kötü şeylerdi.
Sonu bizimkilere dönüp
-Artık her şey bitmedi zamanı. dedim. Sandalyeyi Ömerin önüne ters bir şekilde koydum ve oturdum.
Gözlerini gözlerime dikmiş dikkatlice bana bakıyordu. Diğerlerini unutarak ben de ona odaklandım.
-Neden baba?
Bir şey demiyordu sadece bana bakıyordu
-Neden Baba neden? Neden yaptın bunu?
Gözlerim dolmuştu ama umurumda değildi.
-Neden öldürüldün annemi? Bu kadar mı nefret ediyordun bizden? Keşke yapmasaydın bunları. Keşke normal olsaydık, mutlu olsaydık.
Sustuğumda da gözyaşlarım gözlerimden firar ediyordu. Bu olanlar çok zordu. Karşında babam dediğim adamın yüzü kandan görünmüyordu ve bu yüzden sol yanımda bir burukluk oluyordu. Ama sonra aklım devreye girip;
"O SENİN ANNENİ ÖLDÜRDÜ SANA DA ÇOK ZARAR VERDİ. ONA ACIMA" diyordu.
Yanımda hareketlilik olunca oraya döndüm. Meriç Ömer'in alnına silahı dayanmıştı. Bunu ben yapamazdım, bir şerefsiz için bile olsa elimi kana bulayamazdım.
-Keşke ilk aşkım olsaydın Baba.
Ve silah sesi.
Arkama bakmadan depodan çıktım ve çimenler oturdum. Deli gibi ağlıyordum.
Bana kaslı kollarla sarıldı kokusunda huzur bulduğum.
-Geçti bitanem geçti.
-Oda öldü meriç. Artık ikiside yok. dedim.
-Ama biz varız. Ben varım. Seni asla bırakmam. Bundan sonra mutlu olucaz.
-Olucak mıyız?
-Olacağız güzelim. Arada pürüzler olacak, olmayacak değil. Ama hep beraber -elimi tuttu- birlikte üstesinden geleceğiz.
