Member of the OUAT family✅

Hoofdstuk 8

Henry fluit terwijl hij naar de sterren kijkt. Luna staat naast hem 'wat mooi.' Stamelt ze. Henry glimlacht 'ja ze zijn erg helder.' 'Stil eens.' fluistert Luna dan. Henry stopt meteen met fluiten. Hij kijkt Luna aan. Er klinkt gepraat in de verte. 'Dat kunnen de lost boy's zijn.'  Fluistert Luna. Henry probeert ook goed te luisteren ' Ze zitten vast om het kampvuur heen.' Zegt hij dan.  Luna kijkt weer naar de sterren 'Ik hoop dat onze lost boy er achter komt waar mijn ouders zijn.' Henry leunt tegen de rand van de boot aan. 'Er is iets met onze lost boy.' Luna kijkt naar Henry 'hoezo?' Vraagt ze. 'Gewoon, hij draagt bijvoorbeeld de hele tijd een capuchon. Dat doet die niet omdat het lekker zit lijkt me.' 'Misschien komen we er nog wel achter.' Antwoord Luna. Henry knikt nadenkend 'misschien.'

Luna loopt stampvoetend door haar slaapkamer. Twee meisjes die bij haar op de kamer slapen kijken haar aan. 'Wat is er?' Vraagt het jongste meisje. 'Ik word nooit geadopteerd. Er waren net een mama en een papa die een kindje kwamen adopteren , maar ze namen Cathy mee. ' Moppert Luna. Het andere meisje komt naast Luna staan. 'Dat kwam ook omdat Cathy 6 was en jij 8.' Zegt ze. Luna kijkt erg boos 'ik wil ook weer 6 zijn dan.' Roept ze luid. Ze maakt een beweging met haar handen en opeens komt er een soort van licht straal uit. Geschrokken doet ze haar handen voor haar mond. Het meisje dat naast haar stond schrok ook ' mevrouw Anderson!!' Roept ze. Het jongste meisje barst in tranen uit 'jij bent eng.' Huilt ze. Luna gaat geschrokken op haar bed zitten. Ze wist het zeker, ze had het zich niet verbeeld.

Luna en Henry lopen weer naar de plek toe waar ze gisteren de Lost boy hadden ontmoet. Luna kijkt goed om zich heen zodat ze niet tegen een plant aan loopt. Henry grinnikt als hij dat ziet. Ze komen aan bij de plek. Luna kijkt om zich heen of ze de lost boy al ziet. 'Hallo?' Zegt Henry. Er komt geen reactie. 'Hij is er vast nog niet.' Zegt Luna langzaam. 'Dat lijkt me ook.' Henry kijkt nog steeds om zich heen. Er klinkt geritsel in de verte. 'Sorry dat ik laat ben.' Zegt een stem. Luna deinst meteen achteruit omdat ze erg schrok. De lost boy komt precies achter haar tevoorschijn. Luna draait zich naar hem om. 'Hoi.' Begroet ze hem. Henry zwaait even. 'Oké, ik ben wat wijzer geworden.' Zegt de lost boy met een glimlach. Luna ziet zijn witte tanden. Ze glimlacht terug. 'Vertel.' Zegt Henry. 'Er moet ergens een grot zijn waar ze worden vastgehouden.' Vertelt de lost boy. 'Waar?' Vraagt Henry. 'Peter wou het niet vertellen waar.... maar ik kom er wel achter. We kunnen ook morgen er naar gaan zoeken.' Luna glimlacht even 'is goed.' Henry zucht 'waarom morgen. Waarom niet vandaag?' De lost boy kijkt hem even geërgerd aan 'Als je in het donker wilt zoeken moeten we vooral nou gaan zoeken.' Zegt hij. Henry kijkt even naar de lucht en dan weer naar de lost boy 'Dan maar morgen.' 'Nou ik ga weer.' Zegt de lost boy. 'Wacht!' Zegt Luna als hij Zich omdraait. Hij kijkt haar verbaasd aan. 'Hoe heet je eigenlijk?' Vraagt ze. De lost boy had die vraag duidelijk niet verwacht. 'Noem me maar Dave.' Zegt Dave met een glimlach. Hij verdwijnt weer in de bosjes. Henry kijkt Luna met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Wat is er?' Vraagt Luna. 'Waarom moest je zijn naam weten?' Vraagt Henry. Luna glimlacht 'handig toch anders moeten we hem de hele tijd lost boy noemen.'

Mevrouw Anderson komt binnengelopen. Ze treft een huilende Luna aan. Ze gaat naast haar zitten. 'Wat is er meisje?' Vraagt ze. Luna kijkt haar met een betraand gezichtje aan. Mevrouw Anderson werpt even een blik op de andere meisjes. Ze knikken en lopen de kamer uit. 'Er gebeurde iets raars.' Huilt Luna. Mevrouw Anderson slaat haar arm om Luna heen. 'Wat gebeurde er dan?' Vraagt ze. 'Er kwam licht uit mijn hand.' Huilt Luna. Mevrouw Anderson fronst haar gezicht 'Je hebt het je vast verbeeld meisje. Dat kan namelijk niet.'  Luna duwt de arm van Mevrouw Anderson meteen weg. 'Dat kan echt! Ik zag het zelf.' Roept ze. Mevrouw Anderson staat op en zucht 'je hebt gewoon veel fantasie.' Luna kijkt haar boos aan. 'Dat heb ik niet.' Mevrouw Anderson kijkt even naar Luna 'Luna als je niet de waarheid wil vertellen dan heeft dit geen zin.' Ze loopt de kamer uit. 'Het is echt waar.' Zegt Luna zacht.