Member of the OUAT family✅

Hoofdstuk 9

( mijn Wattpad doet raar en ik kan niet meer met schuine letters schrijven😞 dus ik zet een * als ik in verleden tijd schrijf)

Kom dan!' Roept Dave terwijl hij met zijn hand naar Luna en Henry wenkt. Henry rent naar hem toe. 'Waarom moeten we doen alsof niemand ons mag zien.' Moppert Luna vanuit een bosje. 'Kom.' Fluistert Henry zacht. Luna springt uit het bosje om vervolgens naast Dave te staan. Dave houd zijn vinger voor zijn lippen. Luna snapt meteen wat hij bedoeld. Er klinken stemmen in de verte. Twee lost boy's lopen voorbij. 'Waar zijn we ?' Vraagt Luna. 'Vlak bij peter's kamp.' Fluistert Henry. 'We moeten hier voorbij om de grot te vinden.' Zegt Dave bijna geluidloos. Henry kijkt naar Dave 'hoe gaan we dat doen?' Vraagt hij. 'Doe gewoon wat ik zeg. Dan komt alles goed.' Antwoord Dave. Luna knikt even.

*
'Doe gewoon wat ik zeg dan komt alles goed.' Zegt Luna tegen een jongetje die net is komen wonen in het weeshuis. Het jongetje glimlacht als antwoord. 'Je bent nieuw en dat is gewoon spannend.' Zegt ze. Het jongetje glimlacht op nieuw. 'Kom we gaan naar de eetzaal.' Luna begint te lopen. Het jongetje volgt haar langzaam. Ze komen aan in een grote kamer waar een hele lange tafel staat met allemaal stoelen. Er zitten al een paar kinderen aan tafel. Luna gaat ook zitten en gebaart dat het jongetje naast haar moet komen zitten. Hij knikt als hij het ziet. Dan gaat hij naast haar zitten. Mevrouw Anderson had Luna gevraagd of ze hem een beetje weg wijs wou helpen in het weeshuis. Dat leek Luna wel leuk. Een vrouw komt met een grote pan aan gelopen. ze schept op alle borden wat op. Het jongetje trekt een vies gezicht als hij ziet dat het spinazie is. 'Niet zo kijken hoor ik heb heel erg mijn best er op gedaan.' Zegt de vrouw lichtelijk geïrriteerd. Daarna loopt ze naar het volgende kind toe. 'Dat was ik vergeten te zeggen. Je moet altijd doen alsof je het lekker vind want de kokkin is een beetje prikkelbaar.' Fluister Luna. Het jongetje grijnst. Ondertussen komen er meer kinderen bij zitten.*

Dave kijkt om zich heen. 'Rennen.' Fluistert hij gestrest. Meteen begint hij te rennen. Luna en Henry volgen hem. Ze stoppen bij een grote steen waar ze snel achter gaan zitten. 'Er is veel bewaking.' Zegt Henry zacht. 'Ja dan zijn ze vast hier.' Antwoord Dave. Luna kijkt om het hoekje van de steen. Ze kan net een paar lost boy's zien staan die voor een grote grot staan. 'En nou?' Vraagt ze terwijl ze Dave even aan kijkt. Dave denkt diep na. 'We moeten wachten tot het kampvuur begint. Want daar gaat iedereen naar toe. Ze kunnen ons hier niet zien zitten als ze langs lopen.' Luna gaat op het gras zitten. Henry en Dave volgen haar voorbeeld. 'Maar missen ze jou niet als je niet komt bij het kampvuur?' Vraagt Henry aan Dave. Dave grijnst 'nee hoor, soms kom ik ook gewoon niet.'

*
Luna is rustig aan het eten net als de andere kinderen. Behalve het jongetje. Hij kijkt alleen maar naar de spinazie zonder iets te eten. Luna ziet het in haar ooghoek. 'Wil je iets anders te eten?' Vraagt ze. Het jongetje knikt. 'Ik heb een geheime voorraad met eten op mijn kamer. Alleen we mogen eigenlijk nu niet van tafel dus we moeten even wachten tot dat de kokkin weg loopt.' Vertelt ze zacht. Het jongetje kijkt haar dankbaar aan. Luna haalt de kokkin in de gaten. Wanneer de kokkin weg loopt, kijkt ze meteen naar het jongetje 'rennen!' Fluistert ze gehaast. Samen staan ze op en beginnen te rennen. Het jongetje barst in lachen uit terwijl ze aan het rennen zijn. Luna glimlacht maar gebaart dat hij stil moet zijn. Snel rennen ze haar kamer in. Als ze binnen zijn beginnen ze alle twee heel hard te lachen. Na het lachen doet Luna een kast open. Er ligt allemaal chocola in. Er liggen ook een paar snoepjes in. 'Kies maar wat uit.' Zegt ze met een glimlach. Zelf pakt ze een chocolaatje. *

Het begint donker te worden wanneer de lost boy's bij de grot weg lopen. 'Zo dat was een lange dag.' Zegt de ene lost boy met een zucht. 'Ja echt wel. Nou snel naar het kampvuur toe.' Antwoord de ander. Ze lopen langs de steen. Luna houd haar adem in voor de zekerheid. Maar ze hebben helemaal niks door. Dave kijk om het hoekje van de steen. 'Ze zijn allemaal weg.' Zegt hij. 'Gaan we er naartoe?' Vraagt Luna. Dave knikt 'ja het is veilig. Alleen we moeten wel snel zijn.' 'Nou kom op dan!' Zegt Henry. Ze rennen naar de grot toe.