Adventure of a Lifetime

First Adventure

"Ate, let's play left 4 dead." ani Red, my younger brother, sabay lahad sa akin ng joystick. 

He's been dying to be with me simula pa noong last month. Alam kong miss na miss na niya ako kaya ganun na lang siya kung mag-alok ng mga bagay, makasama lang ako. I've been very busy sa work kaya nawalan ako ng time sa kanya noong dumating siya. He's studying abroad with our other cousins. He's an eight-grader boy pero sobrang tangkad na niya sa akin. And he's living independently in New York. Kasama niya lang ang mga pinsan namin at ang mga uncle and aunt namin. Pero he grew up na wala sila Mom and Dad sa tabi niya. 

Honestly, we're just the same. I also studied in states and I graduated there as an aeronautical engineer. Lumaki rin akong walang mga magulang sa tabi ko because they were busy sa business. Kaya rin siguro hindi ako close sa parents ko, same with Red. Hindi rin siya close kina Mom and Dad. Si Red lang ang kasama ko sa states. Kaming dalawa lamang ang laging magkadamay. Kaya nga sobrang nalungkot ako when I had to leave the states after I graduated. I needed to leave him there kasi pinapauwi na ako nina Mom. But I'm glad na nakapag-adjust siya noong umalis ako. And when I left the states, I got a job here in the Philippines as a lady pilot sa isang sikat na airline. 

Kahit hindi naman talaga ako naglalaro ng Xbox ay pinagbigyan ko na siya. "Okay," sagot ko at kinuha ko ang joystick na inilahad niya. 

Sobrang daming zombies ang na-encounter namin pero sa huli, natalo kami. Unang namatay ang character ko at sunod naman ang character niya. Humalakhak lamang siya noong natalo kami. 

"Gotta go. I'll be home by 7 pm." tumayo siya at hinalikan niya ako sa buhok. Saka ko lamang napansin na nakajersey pala siya at nakarubber shoes. Mukhang maglalaro ata 'to ng basketball. 

"Where are you goin'?" sabi ko at pinasadahan ang kanyang mapormang damit. 

"I'll just go sa kabilang subdivision. I'm gonna play basketball with my friends there. Don't worry, Ate nagpaalam na ako kay Dad." sabi niya at lumabas na ng pintuan at narinig ko ang tunog ng pagdribble niya ng bola mula sa labas. 

I didn't know na may mga kaibigan na pala siya dito sa Pilipinas. Well, madali lang naman kasi siyang pakisamahan kaya siguro nagkaroon na rin siya ng kaibigan sa pagsstay niya dito ngayong summer. One month na lang at babalik na siya sa states. I'm gonna miss him. 

Umakyat ako sa kwarto ko at napagdesisyunan na sa condo muna ako magsstay ngayong gabi tutal wala naman akong kasama dito sa bahay. Wala dito si Red at kung sakali man na uuwi sina Dad ay magpapasabi yun. 

Inaayos ko ang isang spare shirt na dadalhin ko tutal meron naman akong mga damit doon kaya isa lang ang dadalhin ko. Naramdaman kong nagvibrate ang phone ko na nakalapag sa kama ko. Agad ko itong dinampot at nakita ko ang isang message mula kay Isaiah. 

Isaiah:

You're leaving again the day after tomorrow? So you won't be here on my birthday. :( 

Agad akong nagtipa ng mensahe.

Ako:

I'm sorry. I'll make it up to you when I come home. Don't worry, 5 days lang akong wala.

Wala pang isang minuto ay nagreply na agad siya. Alam kong nalulungkot siya dahil wala ako sa birthday niya. 

Isaiah: 

You'll be travelling again? Where are you going? Out of the country? 

Me:

Yes, I'll be travelling again. Just here in the Philippines. Specifically in Cagayan Valley. 

Matapos kong isend nag mensahe ko ay agad ko nang kinuha ang bag na inihanda ko at nagpaalam ako kay Manang na sa condo muna ako magsstay ngayon gabi. Pumasok na ako sa kotse ko at pinabuksan ang gate para makalabas na ako. I have my own car cause I'm already 20. I was the one who bought that car. I didn't want to rely much on my parents lalo na't may trabaho naman ako at malaki naman ang sinusweldo ko.