My Brother's Best Friend

{Kεφ 10}

"ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΝ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ...ΜΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕΣ ΤΗ ΖΩΗ..."

Του φωναξα εξαγριωμενη και αυτος δεν ελεγε τιποτα...

"ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΗΛΙΘΙΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΑ ΠΩΣ ΟΝΤΩΣ ΚΑΠΟΤΕ...ΕΙΧΕΣ ΑΛΛΑΞΕΙ...ΘΑ ΕΙΧΕΣ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ..."

Φωναξα ξανα και δεν ειπε παλι τιποτα...

"ΣΕ ΜΙΣΩ ΤΟΣΟ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΠΟΛΥ..."

Φωναξα και τοτε σαν να γυρισε ξαφνικα ενα κουμπακι...Το βλεμα του αγριεψε...

"ΠΩΣ ΣΚΑΤΑ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΟ ΝΑΝΤΙΑ ΜΟΥ?....ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΛΕΓΕΣ ΠΩΣ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ?...Ε?"

Ρωτησε ετοιμος να γελσει πλησιαζοντας με...

Το ιδιο εκανα και εγω...

"Ναι...Ημουν ΤΟΣΟ ηλιθια που πιστεψα τα ψεματα σου...ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑ"

Φωναξα και αυτος γελασε πνιχτα εχοντας φτασει σε αποσταση πνοης απο εμενα...

"Μαθε μικρη...Πως οποτε αγαπησεις καποιον...Και φτασει σε σημειο ατομο σαν εσενα...Που ησουν τοσο φοβιτσιαρα...Να το πεις...Σημαινει πως τον ειχες αγαπησει πραγματικα"

Ειπε και γελασε πνιχτα...Τοτε με κοιταξε στα ματια...

"Και θυμησου μικρη...Πως οταν αγαπησεις καποιον αληθινα...Δεν μπορεις να τον μισησεις ποτε"

Ειπε και τον κοιταξα στα ματια εξαγριωμενη...

"Μπορει να ισχυει αυτο...Ομως μπορεις να βρεις καποιο ατομο...Που θα το αγαπας περισσοτερο..."

Ειπα κοιτοντας τον εντονα στα ματια...Καθως οι σταγονες απο τα βρεγμενα μαλλια μου εσταζαν στο προσωπο μου...

"Και πιστεψε με...Αξιζει πολυ περισσοτερα απο εσενα....Και απο τον καθενα..."

Ειπα και αρχισα να ηρεμω στην θυμηση του...

Αρχιζοντας να χαλαρωνω τις γροθιες μου...

"Να σε ρωτησς κατι?"

Με ρωτησε καπως πιο ηρεμα και αφου ξεροκαταπια εγνεψα θετικα...

"Θες να μου πεις...Πως δεν εχει υπερχει...Μια στιγμη...Τουλαζιστον μια στιγμη που να θελησες να εισαι πισω στις ημερες μας μαζι?"

Με ρωτησε και εγω δεν απαντησα...Απλα ξεροκαταπια...

"Αω...Παραδεξου το...Οι ημερες που ειχαμε περασει ξεπερνουσαν και τις ταινιουλες που εβλεπες τοτε...Και εκλαιγες..."

Ειπε και τοτε γελασα πνιχτα...

Και αυτος εκανε το ιδιο...