My Brother's Best Friend

Κεφ 41

«Το παιζιιιιι μου»

Είπε καθώς είχε τυλίξει τα πόδια της γύρω από τη μέση μου...

«Είναι...είναι τόσο»

Είπε καθώς μου ζουληξε τα μάγουλα προς τα μέσα...Και άρχισε να μου αφήνει πολλά συνεχόμενα φιλια στο μάγουλο...

Καθώς γέλασα ελαφρά από την αντίδραση της...

Πήγα να μιλήσω και τότε χτύπησε το τηλέφωνο μου...
Το σηκωσα γελώντας.

«Ναι;»

Ρώτησα γελώντας...

[...]

Ξεκλειδωσα την πόρτα και μπήκα μέσα.
Όμως εκείνος δεν έκανε κανενα βήμα.
έσκυψα κοιτάζοντας τον στα μάτια.

Και χαμογέλασα πονεμένα.

«Με εμπιστεύεσαι;»

Ρώτησα και με κοίταξε δίχως να ξέρει τι να πει.

«Άκουσε με προσεκτικά...»

Είπε κοιτάζοντας τον στα μάτια του.

«Όσο ζω...Δεν πρόκειται ποτέ κανένας να σε πειράξει ξανά...Και αν το κάνουν..Θα έχουν να κάνουν μαζί μου»

Είπα κάνοντας αστείο τη φωνή μου γελώντας σιγανά και χαμογέλασε ελαφρά.

«Πάμε μέσα τώρα»

Είπα γελώντας σιγανά καθώς σηκώθηκα ξανά όρθιος...

Και τότε δίχως να το περιμενω μου κράτησε με το μικροσκοπικά χεράκι του το δικό μου.Και χαμογέλασα ελαφρά αυθορμητα.

Μπήκαμε μέσα και έκλεισα την εξώπορτα.Καθως δίχως κανεις μας να το περιμένει εμφανίστηκε η Ναντια φορώντας τις πιτζάμες του σνουπι και τον κοίταξε χαμογελώντας.

«Θα μπεις μέσα ή θα περιμένεις στην πόρτα;»

Τον ρώτησε γελώντας σιγανά και τον πλησίασε χαμογελώντας.

Η Ναντια καθισα στα γόνατα της στο πατωμα και τον κοιτούσε στα μάτια.

«Έχεις πολύ όμορφα μάτια»

Είπε κοιτάζοντας τον χαμογελώντας και εκείνος ξεροκαταπιε.

Δεν απάντησε.
Με κοίταξε ανήσυχη και έγνεψα αρνητικά.

«Θες να πάμε στο δωμάτιο σου;»

Ρώτησα και έγνεψε θετικά.

[...]

Ανοιξα την πόρτα και κοίταξα το δωμάτιο ακόμα μια φορά.

Πλησίασα το κρεβάτι και έκανε και εκείνος το ίδιο.

Καθίσαμε στο κρεβάτι και πι δυο για λίγη ώρα και δεν είχε πει τίποτα.
Δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου.Τος δυο αυτές φορές που τον έχω δει εστω.