AMAZONA vs GANGSTER

27: Feeling Inlove 2

*Andrei Point Of View*

Dahil sa kakaasaran namin ni Margo hindi ko na napansin na wala na pala yung mga kaibigan ko. Saan nagsipunta yun? Kahit yung mga kaibigan rin ni Margo wala rin.

“Binibiro lang naman kita cute naniwala ka naman” akala ko ba si Nam ang isip bata bakit kung kumilos ang babaeng ‘to parang kinder “Blehhh blehhh asiadong siopao” dinadilaan pa talaga ako.

“Pwede ba Margo wala akong oras sayo makipag asaran” tatalikod na sana ako ng bigla niya ako hinila pa harap.

Sabay kaming natumba dahil na out of balance siya. Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang mukha ni Margo super lapit. One inch na lang mamahalikan ko na siya. Nasa ibabaw niya ako samantalang siya naman nasa ilalim ko.

“New couple”

“Ang sweet nila”

“Para silang mag boyfriend at girlfriend”

“Hindi naman sila bagay dahil mas bagay kami ni Andrei”

“Domadamoves si Andrei”

“Ang swerte naman ni Margo”

“Ganon rin kaya si Andrei”

Na puno ng bulungan ang buong classroom. Meron negative meron din positive. Hindi ko sila pinapansin dahil sa mga mata lang ako ni Margo nakatingin.

*Dug*Dug*Dug*Dug*Dug*Dug*

Puso huwag kang makulit. Mamaya kana mag eksena.

Ilalapit ko na sana ang mukha ko sa mukha niya para halikan ng bigla niya ako tinulak. Aray! Ang lakas naman niya tumulak.

“Ewww! You know your so kadiri” sabi niya ng makatayo na siya samantalang ako nakaupo sa sahig.

“Sorry” ewan ko ba kung bakit ako humingi ng sorry sa kanya. Para lang naman ang kasalanan ko yung pag halik ko sana sa kanya pero hindi naman natuloy.

“Che!” mabilis siyang tumakbo palabas ng classroom. Ako naman nagmadali ako tumayo at tumakbo rin palabas ng classroom para sundan si Margo.

“Margo!” tawag ko sa kanya ng makita ko siya pero hindi niya ako pinansin. Derederetso lang siya tumakbo.

Mabagal lang naman siya tumakbo kaya naabutan ko siya. Agad ko siya hinawakan sa wrist para hindi na siya makatakbo pa.

“Anong problama mo?”

Bakit siya umiiyak. Hahalikan ko lang naman siya. Hindi ko naman siya sinasaktan.

“Nasaktan ba kita kaya ka umiiyak?”

Ngumisi siya habang nag uunahan na tulo ang luha niya “Hindi. Pero malapit na”

“Hindi kita naiintindihan?”

“Pwede ba huwag kana magpakita saakin. At pwede ba umalis kana sa buhay ko. Hindi ko kailangan ng taong tulad mo”

“Margo! Anong nangyayari sayo?”

Nag uunahan na rin tumulo ang luha sa mga mata ko. Nasaktan ako sa sinabi niya hindi niya ako kailangan.

“Saakin ang eksenang ito. Pwede ba huwag kang umiyak”