Someday I'll be a star

XVII

Instagram: MysticAJWP

Facebook: (Please like) Mystic AJ Wattpad

Zidane's Point of View

Umagang umaga nag ri-ring ang phone ko at bigla ako na gising. Pagkuha ko ng phone si Bernard yung tumatawag. Anong meron? 5am tatawag sa akin, tulog pa ako at may pasok pa ako later. Bangag pa ako sa ganitong oras at kailangan ko pa ng one hour of sleep. Usually 6am ako nagigising dahil 8am pa class ko. Its a Thursday at medyo nakakatamad na rin pumasok kasi wala ako pasok pag Friday.

Dinampot ko ang phone ko at sinagot. Tiniis ko ang antok baka about sa gigs ito. Siguro urgent ito about sa gig. si Bernard  lang kasi may contact doon sa mga productions.

"Hello pre ano?" Sumagot ako with my drowsy voice.

"Tol good news pupunta sa pinas ang Saturn Symphony." What? Seryoso? Nananaginip ba ako? Yung banda na pinaguusapan lang namin pupunta dito out of nowhere?

"Oh? Kailan? Grabe bro tumawag ka pa ng 5am para lang diyan ah." Nawala ang antok ko dahil sa sinabi ni Bernard. Excited na talaga ako makita ang Saturn Symphony.

"Thursday next week bro. The day before ng alis natin papuntang Australia." Oo nga pala hindi ko papala sinasabi sa mom ko na pupunta kami Australia ng band ko for a gig.

"Ayos ah magpupuyat pa tayo before ng flight natin."

"Oo nga eh finally mapapakilala na tayo ni Kenneth kay Ritchel." Si Ritchel ang lead vocalist ng Saturn Symphony at naging bandmates sila ni Kenneth back in the late 90s.

"Oh sige sige balik muna ako sa pag tulog Bernard. Salamat sa pag remind."

Pagka umaga kinulit ko agad si Chelsea about doon. Matagal na rin namin idol ang Saturn Symphony. Lagi kasi namin kinakanta ang 3 wishes. Number one hit nila yun noong naging vocalist nila si Ritchel. Ballad siya pero hindi nakakasawa pakinggan.

Nagpatugtog ako ng Saturn Symphony sa kotse habang nag dr-drive papuntang school. Na e-excite ako dahil finally one of my favorite international hard rock bands ay makikita ko na live in person. Nagdala na din ako ng acoustic guitar para makapag soundtrip ako ng guitar riffs from Saturn Symphony habang nakatambay sa Plaza V ng school.

"Chelsea? Anong meron? Bakit ganyan uniform mo?" Napansin ko kasi kakaiba ang uniform ni Chelsea ngayon. Tighter blazer,shorter skirt,medyo kulot yung buhok tapos iba yung perfume na gamit niya. Pero no doubt ang ganda niya ngayon. Lalo na yung lips niya na babad sa lip stick. Minsan lang mag ayos ng ganyan si Chelsea. Parang gusto ko kuhanan ng picture at post sa Instagram. I want to say how beautiful she is and how lucky I am to have her company. Kaso nahihiya ako.

"Huh? Bakit? Wala lang kasi ako masuot eh."

"Wala naman. Kakaiba kasi eh. Parang pupunta ka ng party." Ngayon ko lang na a-appreciate na nag a-ayos si Chelsea. Kaso sana naman papasukin siya ng guard sa school with her shorter skirt.

"Oh ganon ba? By the way the other night pala..." I'm trying to open up what happened last weekend nung nagkasigawan kami sa BGC.

"No Zid it's ok na! I mean I'm sorry rin...." She answered and then I interrupted her.

"I mean tama ka! May times na I don't appreciate you. Chels I'm sorry , hayaan mo babawi ako." With all the humility left in me I honestly opened how I felt nung sinabi niya yun.

"Ay Zidane no need na you've done enough." She insisted.

"Hindi pwede Chels kasi......" I paused while we did a 10 second eye to eye gaze at each other. I can feel my heart beating very  fast.