YÜREK SIZIM (TAMAMLANDI)

SEN VARSAN, BİZ VARIZ

Hayatımda ki tüm güzellikler zorla elimden alıp götürülürken hiç birşey yapamayıp durduğum yerden izlemekle yetiniyordum. Başkalarına ahkam keserken, kendi hayatıma sahip çıkamadım.
   Bu zamana kadar hiç birşeyi kaybetmemiş; ve her istediğimi elde etmiştim. Tek kaybım ve en büyük kaybım melek olmuştu.
    Sahi ben koskoca Cengiz şahlaroğlu şimdi ikinci sefer yine kaybediyordum  dimi? Anlaşılan Sevdiğim kadınları korumayı beceremiyordum!

Melek gibi mayayı da kaybedecektim, Benim yüzümden biri daha ölüyordu. Benim günahlarımın bedelini onlar çekiyordu. Allah belamı versin! 
  Ben ne kadar iğrenç bir adamım ki kendim gebermeyip, başkalarının yerime ölmesine sebep oluyorum...
     Ben evlenip yuva kuracaktım dimi? Baba olacaktım..
   Suçu sadece beni sevmek olan birinin ve doğmamış bir bebeğin katili olmuştum. Yine ve yeniden kaybetmiştim...

Mayayı kaybediyordum oda bırakıp gidecekti beni. oysa ki beni bırakıp gitmeyeceğini söylemişti.
    Kendini bana siper ederken, aklından ne geçiyordu? Benim gibi bir Adam için yapılacak şeymiydi? Neden son sözü senden nefret ediyorum değilde seni seviyorum du? Benim gibiler sevilmeyi asla haketmiyordu.
       Allah belamı versin; korumayı beceremedim. Onu Adam gibi sevemedim. Bana nefesim diyordu oysa ki benim yüzümden nefesinden olmuştu...

Ameliyathanenin kapısında donmuş bir şekilde duvara bakıp içerden bir haber çıkmasını bekliyordum.
   Biliyorum oda gidecekti ama ne olursa olsun onu görmeye ihtiyacım vardı.
    Ona söyleyemediğim tonlarca şey vardı.

- kardeşim otur şuraya!
Bakışlarım Mehmet'e dönerken, hiç olmadığım kadar duygusuzdum. Hiç birşey hissedemiyordum.
    Kalbimin attığından bile şüphe ediyordum..
Doğruya mayayla beraber kalbimde gitmişti. Yaşayan ölüydüm şimdi.

- Cengiz bak otur şöyle merak etme mayaya birşey olmayacak. O senden en önemlisi bebeğinden vazgeçmez.

Giray doğru diyordu belki benden vazgeçerdi ama bebeği için savaşırdı. O güçlü bir kızdı. Benim gibi bir Adamla baş etmişti bunun üstesinden de gelirdi.
   Derin bir nefes alıp ameliyathane kapısına en yakın koltuğa oturdum. 3-4 saate yakındır kimse içerden çıkmazken kafamdan geçen kötü senaryolardan dolayı kafayı yemeğe başlıyordum.
   Elif ve Gamze'nin gözyaşları dinmezken, Hastaneye gelen annemi ve babamı eve geri yollamıştım. Herkes bir köşede durmuş doktorun içerden çıkmasını bekliyordu.

Açılan kapıyla beraber herkes ayaklanırken direk doktorun karşısına dikilip önünü kestim,

- lanet olsun kaç saatten beridir kimse neden bize haber vermiyor? Maya ve bebeğim Nasıl? Onları kurtardın dimi? Bak eğer onlara birşey olduysa ilk önce senin kafana sonra kendi kafama sıkarım anladın mı doktor?

Doktorun yüzü korkuyla gerilirken, bir adım geri gidip başında ki maskeyi çıkardı.

- merak etmeyin ikiside iyi. Kurşun omza saplanmış bir şekilde duruyordu. Her hangi bir organa zarar vermediği için baya şanslıyız. Hastaneye gelene kadar epey kan kaybetmişti bu yüzden 4 ünite kan takviyesi yapıp hastanın ve bebeğin normal fonksiyonlarına dönmesini sağladık.
   Birazdan yoğun bakım bölümüne alıcaz, kendine geldiğinde de normal odaya geçirebiliriz..

Elif ve Gamze mutluluktan çığlık atıp birbirlerini sarılırken, Sadece boş boş onlara baktım.

- geçmiş olsun kardeşim, bak demiştim sana maya bizi bırakmaz diye!
Giray gelip erkekçe bana sarılırken bende sarılmasına karşılık verdim.