Zyskując nadzieję (wydana)

The End, tak?

Nie wiem od czego zacząć, ale skoro już od czegoś zaczęłam, to teraz już z górki.

Tydzień temu wstawiłam ostatni rozdział Zyskując nadzieję. Wow, musiałam to napisać i przeczytać, żeby faktycznie w to uwierzyć.

To nie jest żaden nowy rozdział ani nic w tym stylu, nikomu nie każę tego czytać, ale ja chcę zrobić takie podsumowanie wszystkiego, rozwiać wątpliwości i podziękować wielu osobom.(na 2000 słów, pozdro)

Mój pierwszy rozdział, który pojawił się dziesięć miesięcy temu, był czymś tak spontanicznym, tak bardzo spontanicznym i zaskakującym, jak to, co dzieje się teraz. Nigdy nie sądziłam, że napiszę coś własnego, ale bardziej już się nad tym nie będę rozczulać. Kogo to obchodzi?

1. Dlaczego skończyłam to w taki sposób?

Dostawałam mnóstwo komentarzy i wiadomości co do zakończenia opowiadania. Wiele osób błagało, bym nie uśmiercała naszej kochanej głównej bohaterki, ale zdarzały się przypadki, w których było na odwrót. 

Chciałbym wam uściślić, dlaczego skończyłam to, tak jak skończyłam, nie napisałam, czy Joss umarła czy ją ostatecznie wyleczono i dlaczego w sumie pozostawiłam to pod znakiem zapytania.

Szczerze mówiąc, ja od początku nie zamierzałam uśmiercać Joss. Nawet mi to przez myśl nie przeszło, gdy pisałam pierwsze rozdziały. Dopiero wasze treści wzbudziły we mnie ciekawość.

Długo się nad tym zastanawiałam. Pomyślałam, ej, czemu nie? Ja na serio wyznaję zasadę, że życie to nie bajka i nie chciałam koloryzować w żadnym stopniu tego tutaj.  Miałam myśli, by niekoniecznie skończyć to happy endem, szczególnie po tym mądrym komentarzu.