KOLEJİMİN SUMRUSU

sumru 3

Herkes bana döndü, herkes iri iri gözlerini açmış şaşkın şaşkın bize bakıyordu. Öğretmen araya girip " Pars otur artık boş bir yere.'' dediğinde çocuğun yüzünde kimsenin göremeyeceği kadar kuçük ve belirsiz bir gülümseme yerleştirdi. Sanki karşısında saldırgan bir köpek varmış gibi tedirgin ve saf görünmeye çalışarak süzülerek yerine oturdu. Duvar kenarının en arka sırasından bir kahkaha patladı. Sinirli bir şekilde arkama döndüm. Sınıfımızın kuşkusuz en gevşek kızı olan Ada'ydı. Onunla beraber ekibide gülüyordu. Sinir katsayım her saniye artıyordu, sonunda gülmeyi bırakıp tavana bakarak göz yaşlarını dindirmeye çalıştı. Telaşlı bir ses tonuyla giriş yaptı söze " sumru korkma o da senden korkuyor."dedi. dediği şey daha çok sinirlendiriyordu. Okulda çıkan dedikodularımı kullanıyordu. Lise ikide erkeklerle ilgilenmediğimden erkeklerden korktuğum hakkında dedikodularım yayılmıştı. Uzun süre dedikoduların kimin yaydığını aramıştım ama başından beri Ada'nın yaydığını biliyordum ama kanıtlayamamıştım. Beni çıldırtıyordu derdi neydi bu kızın gerçekten. Ona karşılık vermiyecektim çünkü bu onu gerçekten delirtiyordu. Sinsice gülümseyip önüme dönmüştüm. Yeni sıra arkadaşım!! Bu davranışıma şaşırmış olmalı ki garip bir bakış attı. Öğretmen sınıf içindeki uğultuyu ve bize bakan gözleri dağıtarak " 11/A sınıfı Pars sizin yeni sınıf arkadaşınız ve müdürümüzün yiğenidir. Önceki okulunun iki yıllık birincisi ve oldukça başarılı bir öğrenci bu yüzden burslu olarak okulumuza geldi." dedi. Sınıfın içinden büyük bir "Ooooo" çıktı. En ön sıradaki kızlardan biri "artık iki birincimiz mi var o zaman hacam." dediğinde ona ünlü ölmek mi istiyorsun bakışımı attım ama ön sıradan beni göremezdi. Bu bakışım bir tek yanımda oturan sırığın dikkatini çekmiş olmalı ki bir tek o bana bakmıştı. Öğretmen " tabiî ki de hayır elbette bir tane birincimiz olucak tabi bunu yıl sonunda ancak anlıyabiliriz ama siz şimdilik en azından sınavlara kadar iki birinciniz varmış gibi davranabilirsiniz."dedi. sınıf tekrar bize dönmüştü bu utanç vericiydi. Hoca daha fazla konuyu uzatmamak için derse giriş yaptı. Artık kimsenin dikktatini çekmiyorduk. Ders matematikti. Benim favorimdi, harhangi bir çaba bile gerektirmiyor sadece mantığını kullanman yeter...

Ders bitmiş ve tahtadaki son soruyu yazıp kalemi elimden bıraktım. Sıramdan çıkmalıydım ama onunla muhatap olmadan çıkmam imkansızdı. Çıkmak için kıvrandığımı anlamış olmalı ki yerinden kalkıp bana dönüp yol verdiğini belli etti. Bende hemen yerimden çıkıp Kristal'in yanına gittim. "Kristal kantine gidelim mi?" dedim ve gelsede gelmesede gidiceğimi belli ederek ilerlemeye daha cevap vermeden başladım. Kristal arkamdan hızlı adımlarla geldi. Hızlı adımlarla kapıya yöneldik arkamızdan yeni bir ses "bende gelebilir miyim? Kantinin yerini bilmiyorum" oydu. Tabiî ki de bunun olmasına izin vermicektim "HAYI— " "TABİ Kİ !!" lanet olsun Kristal sözümü kesmişti. Artık tek yapabileceğim sinirle önden onlara yol göstermekti. Derin bir nefes alarak sınıftan çıktım. Kristal ve çocuk arkamdan hizlı adımlarla yürüyerek bana yetişmeye çalışıyorlardı. Aynı zamanda uzun uzun sohbet ediyorlardı. Kantinden çikolatalı süt ve çikolata alıp her zaman oturduğumuz masaya yerleştim peşimden Kristal ve kuyruğuda geliyordu. Bir yanıma Kristal diğer yanımada Pars oturdu. Pars'ın konuşurken kelimeleri dikkatli seçtiğini fark ettim. Düşündüğüm kadar basit biri olmayabilirdi. Uzun bir sessizlikten sonra Pars " Şu eski okul birincisi bizim sınıfta diğil mi? Nasıl biri tanıyor musunuz? Öğretmen hiç bahsetmedi." dedi. Kristal içtiği sodayı neredeyse Pars'ın yüzüne tükürücekti. Genzine kaçmıştı, kendine geldiğinde gülmeye başladı. Herkes bize garip garip bakıyordu. Başta Kristal için endişelenmiştim ama sonra tepkisiz kalmaya karar vererek konuşmasını bekledim. Kristal'in gülme krizi bitince "Gerçekten sen saf mısın ders boyunca Kayra'nın sana neden o şekide baktığını anlamadın mı?" dedi ve tekrar gülmeye başladı. Pars hiçbir şey anlamamış gibi bir bana bir Kristal'e baktı ve " Kayra kim?" dedi. Haklıydı. Kristal benim yerime beni tanıtı bunu hevsle yapıyordu bu yüzden bölmedim " Kayra okulumuzun iki yıllık birincisi, başkanı, bilgi yarışmalarının starı ve bence benden sonraki en güzel kızı lakabıdaa... okulun Sumrusu sebebiyse her zaman birinci olması ve soyadının SUMRU olması kısacası okul birincimiz Kayra Sumru yanında oturuyor." Bu uzun konuşmasından sonra bana bakıp donmuştu. Hareket etmiyordu bu ürkütücüydü. Sonunda kendine gelmiş beni süzmeye başlamıştı. Ne bir dakika benimi süzüyordu. Nereye bakıyordu o salak. "hey nereye bakıyosun öyle" sözlerimin bitmesiyle geçirdiğim yumruk ve sandalyeyle beraber yere düşmesi bir olmuştu.vücuduma o derece dikkatli ve dalgın dik bakışlar atmasının sonunda böyle olucanı tahmin etmeliydi diye düşündüm kendimi suçluyacak diğildim ama şuan yerde gözünü tutuyordu. Etraf kalabalıklaşıyordu eğer bir şey yapmazsam kötü dedikodularım tekrar gün yüzüne çıkabilirdi. Hemen yere eğilip kalkmasına yardım ettim. Hemen okulun bodrum katındaki revire götürdüm. Bu kadar büyük bir okulun revirinin böyle bir yerde ve yetersiz olması sinir bozucuydu. Pas'ın adını bile bilmediğim sedye gibi koltuğa oturmasına yardım ettim. Sonra yaklaşıp yüzünde yara olup olmadığını kontrol ettim yalnızca vurduğum yumruğun etkisiyle gözü hafif şişmişti. "beni burada bekle öğretmenden izin alıcam ve yanımda da mutfaktan buz getiriceğim tamam mı?" dedim. Kafasını salladı ve hemen sınıfa çıktım hoca daha gelmemişti. Kristal'e durumu bildirmesini söyleyip okulun mutfağından bir poşet ve buz alıp bodruma indim. Bıraktığım yerde duruyordu, yanına gidip sedyenin ucuna oturdum. Oturucağımı anlayınca benim rahat oturabilmem için oturuşunu düzeltti ve yüzünü bana döndü. Elimdeki buzlu poşeti elime hapsedip yavaşça gözünün üst kısmına bastırdım. Canı yanıyordu ama bana belli etmemek için yumruğunu sıkıyordu bu bana çok tanıdık gelmişti annemin son konuşması aklıma geldi. Kafamı dağıtmak için konuşmaya karar verdim. " galiba uzun zamandır boks yapmayınca yumruklarım zayıflamış" diyip güldüm. O da gülüyordu. Çok tatlı gülüyor, gülünce gözleri kısılıyor dişleri pırıl pırıl ortaya çıkıyordu. Saçları gözleriyle aynı renk ve uyumlu görünüyor. Kafam karışıyor beni bir gülüşle etkileyemez. Daha fazla gülmeyip elimdeki buz poşeti yüzüne daha sert bir şekilde bastırdım. Acı çektiği belliydi ve buna rağmen yüzündeki tepkiyi değiştirmedi. Ne yani nasıl hala gülebiliyordu. Bunu nasıl beceriyor bilmiyorum ama beni gerçekten sinirlendiriyor. Elimdeki buzu eline bırakıp "ben senin hemşiren diğilim gerisini sen hallet. az önce bastırdığımıda özür niyetine say diyip derse girmek için yukarı kata çıktım. Derse girdikten on dakika sonra gözü biraz inmiş bir şekilde yanıma oturdu. Ders programı olmadığından kitabımı beraber kullandık. Ders sonunda dışarı çıkmak istemiyordum. Kristal yanımıza gelip Pars'a dönerek önümde oturan Emre'nin şimdilik boş olan yerine oturdu ve hevesli bir şekilde konuşmaya başladı. " Pars, çıkışta Sumru'yla beraber bizde oyun oynucaz sende gelmek ister misin?" yüzünde umutlu bir bakış vardı. Pars karar vermeden önce benim tepkimi ölçüyordu " Ne oynıyacaksınız" Kristal sırıtarak karşılık verdi. " Futbol abimin oyunlarını çalıyorum arada" pis pis sırıtıyordu. Pars etkilenmiş bir şekilde bakıyordu "Ama ağlamak yok " dediğinde sırıtarak Kristal'e baktım elimdeki kalemle uğraşıyordum aynı zamanda. Pars neyin komik olduğunu anlamaya çalışıyordu. Kristal durumu açıklayarak "sen Sumru'yu yenemezsin o abimi bile yendi hatta abimin getirdiği arkadaşlarını dahil herkesi yener." Pars yüzündeki gülümsemeyi büyüterek bana baktı ve "kapışalım kazanırsan ne istersen iste bir dilğini gerçekleştireceğim ama ben kazanırsamda sen benim bir dileğimi gerçekleştireceksin." Dedi. Ondan korkmuyordum eğer geri çekilirsem yenildim olarak kabu edicekti beni sıkıştırdı kabul etmek zorundaydım. Yenilmiyeceğimi biliyorum ama yinede beni bu şekilde sıkıştırması beni geriyordu. ASLA GERİ ÇEKİLEMEM!!! " Kabul ediyorum çıkışta Kristallerin evinde yalnızca bir maç "

p7N 

başlıyorum bundan sonra daha da fazla yazıcağım. lütfen beyenip yorum atın.