Alkol,Drog,Ajo.

I mallkuar

-Ku eshte ajo.-shkova afer tij duke bertitur.

-Iku....-tha ai ftoht dhe me duart ne xhep u kthye duke pare dritaren.

-Cfare joooo pse?.-fillova te tensionohesha.

-Un e mora ate cfare desha,ti s deshe qe ajo te ishte e lumtur...eshte prane familjes.-filloj te ngrinte zerin.

-Joo pse nuk me le ta takoja psee...je shum i keq.-thashe dhe bera te iki.

Ai me kapi doren dhe me kthey nga vetja,me nje te terhequr me plasi fort prane vetes.

Fillova ti gjuaje me grushta ne kraharor dhe te qaja.

-Un e dua Julian u mesova...pse ma more shoqen ajo ishte e vetmja gje qe kisha.I vetmi person qe me donte dhe qendronte pran meje.-thashe dhe u lodha ai s me leshonte.

-Do me besosh qe dhe un u mesova...tani do jem un shoku yt.-tha shum serioz.

Me leshoj dhe iku drejt tavolines per te ngrene, un i shkova nga mbrapa dhe po qendroja duke e pare.

-A mund ta takojjjj!.-thashe.

-Joo.-tha serioz.

E perqendrova shikimin diku dhe ai foli.

-Deshiron te hash?.-serioz.

-Jo faleminderit.-thashe.

-E di un cfare do.-tha dhe mori pakon e cokollatave.

E zgjati doren por koken nuk e kthente.

-Merr.-me urdheroi.

-Jo.-fola.

-Jepii.-bertiti.

Dhe me nerva mora nje dhe e hengra duke qare pa ze.

-Me lodhe.-theu heshtjen pas nje kohe te gjate.

Nuk e degjova shum dhe u per humba ne mendimi.
Ne te tre kishim jave qe qendronim bashke,e venim Julian ne gjum e ushqenim beni gjithcka,ai dukej shum i mire kur kujdesej.Kalum dite shum te bukura nuk mungonin dhe ngacmimet e te dyve per mua.

Bera gabim qe e lashe Julian te flinte dje tek krevati i tij, por ne dhomen tim ishte shum ftoh dhe ajo s kishte qene mire.

-Hejj!!!.-bertiti ai dhe vura re qe ishte ngtritur ne kemb dhe me kishte kapur fytyren.

-Cfare?.-e pyeta e hutuar.

-Ku po te fluturon mendja...kam kohe qe te therras.-bertiti.

-Boll nuk te duroj me.-thashe.

-Hej hej...me shiko pak.-me ngriti koken.

-Cfare do?.-e pyeta.

-Sa here te kam thene te besh kujdes me fjalet.-tha qete.

-Me lere rehat.-thashe me pak ze dhe u ula ne toke.

Ndihesha e pa fuqishme, ndjeja nje peng ne zemer qe pse se takova dot.

-Aq shum e do.-tha ai dhe u ul pak.

-Poo.-tunda koken.

-Pse???.-pyeti.

-Sepse ishte shum e mire...kurr nuk mendoj se isha e cmendur,me qendroj pran,kur me rrihte Tena ajo gjithmone me puthte me fshinte lotet...ishte femije I mrekullueshem.Nese ketu cdo gje me dukej e zez ajo I jepte pak drite jetes sime.Nuk ndihesha vetem, qeshja flisja kisha dike qe me puthte naten dhe me perqafonte...tani do rri vetem.-flisja duke qare.

-Mire.-tha ftoht.

-Cfare mire pse ty nuk te mungon.-thashe.

Ai s foli.