Alkol,Drog,Ajo.

Isha sheruar

E pashe veten ne pasqyre dhe isha vetem e fashuar...qekur kisha ardhur ketu shikoja vec makthe dhe s ndihesha aspak mire.

Shkova per te ngrene mengjes dhe aty ishte Jeri.

-Mirmengjes Zonj.-thashe dhe ajo s ma vari fare.

-Ua Princesha qeka ngritur.-tha me percim.

Se kuptoja pse me kishte kaq inat.

-Kastrina...uh me fal Helena shko shtroje tavolinen.-ngela e habitur si ka mundesi tha Kastrina po Kastrina cfare kishte me te.

-Mund tju ndihmoj!-thashe por ajo cfare mora ishte thjesht nje e bertitur.

-Ti rrugace mu zhdukk!!!-u be gati te me qellonte...ndoshta reflekste dhe thjesht mbylla syte.Ah Tena ku jeee...po thoja me mendjen time por nuk mora asnje shpulle.

-Mos e co neper mend Jeriii ...ti nuk zgjidh gje duke ia nxjerr mellefin.Aq me pak s te lejoj ta prekesh.-ishte Rene i cili ia kishte kapur doren ne ajer.

Me terhoqi mua nga krahu...dhe nuk foli fare thjesht e dija qe do me conte ne dhomen time...ishte shum e bukur.

U ula dhe e dija qe duhet te hiqja bluzen...ai me nerva mori kutine e vete dhe u ul afer meje.

-Mos bera gabim...doja ta ndihmoja !-thashe dhe shikoja ate qe me hiqte fashon.

-Mos ja ve re...i ka vdekur vajza.-tha me urrejte.

-Ohh sa keq.-thashe e merzitur.

-Pse.-shtova me pas.

-E vrau...e vrau Gjarpri.-tha dhe mbeta e habitur.

-Kush ishte vajza e saj?-bertita e tromaksur.

-Kastrina.-tha ftoht.Dhe po dridhesha.

-Nuk ka mundesi...ajo nuk ka pasur prinder.-thashe e merzitur.

-Thjesht eshte kujdesur per te kur ishte femij...nuk eshte se eshte mamaja e saj.-tha dhe fillova te qaja.Sepse as nuk po e kuptoja.

-Ajo ishte me Rubinin njeri nga...-po vazhdoja te flisja por me ndaloi.

-E di Rubini ishte miku im...-tha ai dhe e ndalova.

-Vertete???Po Tena.-thash.

-Se njihja shum...cfare ke ti me Rubinin?-pyeti ai.

-Thjesht ato ishin 3 persona qe ma bene jeten ferr.-thashe e merzitur.

-Un nuk kam urdheruar njeri te te preki ty...as nuk te kam njohur por objektivi im eshte vetem Gjarpri...Ai duhet te vdes.-tha ai.

-Auchhh.-bertita.

-Cfare ke?-pyeti ai.

-Me vrave!-thashe.

-Me fal...thjesht nuk jam mire.Gjarpri s eshte ai qe ti njeh...Kastrina dhe Rubini kan qene shum te mire por ato i vrau shpirterisht Gjarpri dhe i torturoj.Derisa ato vendosen ta shkatrronin por pa rezultat.Sepse ai u mori jetet...jo vetem atyre por dhe shum njerezve nje nder to prinderit e mi.-tha ai i heshtur.

Isha ne dijeni qe ai kishte bere shum te keqija por e kuptova derisa me largoj nga vetja ai nuk do njeri.Ai eshte thjesht egersire...e urrej pse dreqin e dashurova.

-Eja me mua.-foli ai dhe me kapi doren.

-Do te veshesh rroba te reja me vone.-dora e tij po me percillte nje ngrohtesi dhe isha konfuze pse ai Po kujdesej per mua.

Shkuam ne sallon dhe ai i tha shokut te tij Atelio mos gaboj qe te mblidhte gjithe njerzit e shtepise.Ajo ishte keshtjell...por ndihej nje ngrohtesi.