AŞKIN BÖYLESİ (BTS ver.)

BÖLÜM 23

AŞKIN BÖYLESİ

* JİMİN*

Yoongi beni çekiştirerek ve hızlı adımlarla hastaneye getirirken belimdeki kollarını bir an da bırakıp yanımda yürümeye başlamıştı evden de hızlı bir şekilde çıktığım giyinmemiş bile olabilirdim ama şimdilik derdim Yoongi'de ki bu ani hareketlilikti.

Ona ' ne oluyor' dercesine baktım. Ellerini pantolonunun cebine koyup bana bakıp sadece gülümsemişti.

'' Hastalığın için bir arkadaşımdan yardım istedim o da yardım etmeyi kabul etti, şimdi bizi bekliyor'' yavaşça başımı salladım ama şimdiden onu arkadaşından kıskanmıştım hele de hastaneye gelmemizle birlikte aramıza mesafe koyması da cabası olmuştu, dudaklarımı büzüp önüme döndüm.

'' beni kıskanman hoşuma gidiyor ama boşuna onunda bir sevgilisi var hastanenin belli kuralları vardır ve ben sayende en önemli kuralı çiğnemiş bulunmaktayım'' ona baktığımda yüzünde az da olsa düşme olmuştu ama bana baktığında birden gülümsemişti.

Acaba gerçekten de başına dert açmaktan ve bela olmaktan bir işe yarıyor muydum merak ediyorum ama daha önemlisi benim yüzümden işlediği kuralı merak ediyorum ama daha önemlisi benim yüzünden işlediği kuralı merak ediyordum ona soran gözlerle baktım.

'' Hastanede doktorlar ve hastalar arasında sadece tek bir ilişki olabilir o da doktor-hasta ilişkisidir daha fazlası olamaz bu en genel kuraldır ama gel gör ki ben onu çoktan çiğnemiş durumdayım'' hastanenin kapısından içeri girerken yüzüm düşmüştü, yüzümün düşmesini ona yük olmaktan m yoksa hastaneye girer girmez bütün kızların bakışları onun üzerinde toplanması mıydı anlayamamıştım.

Neden kendimi onun başından atamayacağı bir sorunmuşum gibi hissediyordum, bu normal miydi?

Uzun koridorda hızlı adımlarla ilerlerken ona baktım '' şimdilik ve hiçbir zaman hastane bizden haberi olmamalı ve hastane için de senden uzak durmalıyım ama dşarı da elimden kurtulamazsın pamuk şekerim'' yüzümün kızarmasıyla gülümsemem bir olmuştu.

Başımı eğip kızarıklığımı ve utangaçlığımın geçmesini bekledim ama söylediği her kelime beynimde yankılanırken bu pek mümkün olmuyordu, başımı hızla kaldırıp etrafıma baktım sanırım Yoongi'yi elimden geldiğince zor duruma düşürmemem lazımdı.

Kendi odasının olduğu koridor'a gelirken ona gülümseyen hemşirelere şimdiden sinir olmuştum neden Yoongi'ye yiyecekmiş gibi bakıyorlardı ki Keşke konuşabilseydim de onlara ağzlarındaki salyalarını toplamalarını söyleseydim.

Bir hemşire elindeki dosyaya bakmakla birlikte Yoongi'ye de yiyecekmiş gibi bakarken olduğum yerde durup kaşlarımı çattım.

Eli işte gözü oynaşta hemşire şimdiden benden büyük bir nefret almayı başarmıştı bile Yoongi'nin kolumu çekmesiyle bakışlarımı ondan ayırırken bana burun kıvırması gerçekten de sinirimi bozmuştu.

Yoongi'ile birlikte odasına girerken sinirle dudaklarımı yemeye başladım o hemşire bozuntusu hem Yoongi'ye bakmş hem de bana burun kıvırmıştı Sinir hemşire bozuntusu seni umarım elime geçmezsin Odaya girmemizle birlikte Yoongi kapıyı kapatıp dişlerimle yediğim dudağıma kısa bir öpücük kondurmuştu ama bu bile öfkemi yatıştırmaya yetmemişti.

'' kıskanman hoşuma gidiyor ama yakalanmamız için onları görmezden gelebilir misin?''

'' tıpkın benim yaptığım gibi'' odada yankılanan farklı bir ses daha geldiğinde pencere kenarına yaslanmış esmer tenli bir gence yöneldim, Yoongi önümden çekilip beni kapının arkasından çekerken masada elinde bir şeylerle uğraşan önlük giymiş birisi de vardı.