It's Complicated. Larry Stylinson❤

#15 Alles is okay!

Harry Pov.

Als we samen bij het kruispunt aankomen, wil ik hem iets vragen:
'Louis?'
Ik stop met lopen waardoor hij ook automatisch stopt.
'Ja..?' Antwoord hij met een glimlach.
'Uhmm.. Nou.. Wat ik tegen Zayn zei meende ik eigenlijk echt..'
Hij kijkt me vragend aan.
'Hoe bedoel je?'
'Nou.. Eigenlijk wil ik echt met je mee naar huis.'
Hij kijkt me schokkend aan.
'S-Sorry als je het niet wilt.. Ik bedoel..
Het is gewoon mijn vade-'
Louis onderbreekt me.
'Het is okay. Ik moet gewoon wennen omdat nog niemand me dat ooit een soort van heeft gevraagd.'
Ik glimlach naar hem.
We lopen weer verder, maar dan naar zijn huis. Weet ik ook meteen waar hij woont. Kan altijd handig zijn.😋

We komen bij zijn huis aan.
Het is klein, maar niet heel erg klein ofzo. Het is een normaal huis.
Louis doet de sleutel in de deur en opent het langzaam.
'Het spijt me als mijn moeder raar doet.' Waarschuwt hij me.
'Het is okay. Kan altijd beter dan mijn vader.' Antwoord ik met een lach.
Hij lacht terug en loopt naar binnen.
Hij legt zijn schoenen op de grond en zijn jas op de kapstok. Ik besluit dat ook maar te doen.

We lopen de woonkamer binnen en ik zie zijn moeder op de bank zitten.
Ze staat meteen op en loopt onze kant op. Louis begroet zijn moeder en ik begroet haar ook. Ik wil me voorstellen door mijn hand uit te steken, maar zij denkt er anders over en geeft me een stevige knuffel.
Ik schrik maar geef haar dan een knuffel terug.
'Ik ben Harry.' Zeg ik tussen de knuffel door. Ik zie Louis met zijn ogen rollen wat mij doet glimlachen.
'Ik ben blij dat je er bent, Harry.
Ik ben Johannah, Louis moeder.'
Zegt ze als ze de knuffel heeft verbroken. Ik glimlach.
'Dat dacht ik al..' antwoord ik.
'Ik haal wat drinken.' Zegt Louis.
Hij verdwijnt de keuken in.

Ik ga met Johannah op de bank zitten.
We praten een beetje en zo komen we al steeds meer over elkaar te weten.
Louis heeft een hele lieve moeder.
Nu vraag ik me toch af waar zijn vader is.

Louis komt terug en ziet ons zitten op de bank. Hij glimlacht als hij ons ziet.
Hij zet het drinken van zijn moeder op de tafel voor ons en kijkt mij aan.
'Wil je mee naar boven?'
Ik kijk Johannah aan en ze knikt.
Ze vind het goed als ik weg ga.
Ik kijk Louis aan en zeg:
'Ja tuurlijk!'

We lopen samen naar boven.
Hij staat stil als hij voor zijn kamerdeur staat.
'Het uuhmm.. is nogal klein.'
Zegt hij zenuwachtig.
'Het is oke, Louis. Alles is okay.'
Hij glimlacht naar me en doet dan de kamerdeur open. Ik kijk rond.
Het is inderdaad klein, maar wel super gezellig. Na een tijdje rond te kijken draai ik me om, zodat ik Louis aankijk. Hij kijkt naar de grond.
Waarschijnlijk schaamt hij zich.
Ik loop naar hem doe en leg mijn hand onder zijn kin. Ik druk zijn hoofd omhoog zodat hij me aankijkt.
'Je hoeft je niet te schamen, Louis.
Het is prachtig.'
Hij glimlacht naar me en geeft me dan een knuffel. Ik knuffel hem terug.

Na het knuffelen gaan we op zijn bed zitten. We praten gewoon een beetje.
Over school, sport en blablabla..
Dan komt er een iets serieuser onderwerp.
'Harry? Hoe kan het dat jij gewoon zo stoer durft te doen tegen Zayn, Liam en Niall?'
Ik merk dat Louis het spanned vind om te vragen. Daarom ga ik dichterbij hem zitten. Hij moet me vertrouwen.
'Simpel, hun zijn net als wij, alleen hun trekken meer hun handen uit hun zak. Dat doen hun minder.'
Louis kijkt me bedenkelijk aan.
'Wat kan ik tegen hun doen?'
'De zwakte punten opzoeken. Hun gebruiken hun handen. Jij gebruikt je verstand.'
Dat maakt Louis glimlachen.
Ik probeer hem nog wat tips geven, totdat ik me iets bedenk...
Pap.
Ik wil nu echt niet naar huis. Ik haat thuis. Mam is er nogsteeds niet. Ze neemt haar telefoon ook niet op.
Ze is weg uit mijn leven.
Ik moet een oplossing zoeken, zodat ik niet naar huis hoef om te slapen.
'Louis? Dit is een hele rare vraag misschien.. Maar uhmm..'
Louis legt zijn hand op mijn bovenbeen.
'Vraag maar gewoon. Het is okay.'
Ik haal diep adem en vraag dan:
'Kan ik vannacht hier slapen?'
Louis schrikt van mijn vraag wat
mij meteen weer aan het denken zet.
'Laat maar.. Ik zie da-'
Louis onderbreekt me.
'Nee, nee.. Het is okay, Harry. Echt.'
Ik glimlach.
'Bedankt, Louis. Betekent heel veel voor me.'
Louis glimlacht terug.
'Heeft het met je vader te maken?'
Vraagt Louis na een tijdje.
Ik knik. Louis trekt me in een knuffel.
'Je kan me altijd vragen als je eens een keer hier wilt slapen.'
Ik knuffel hem terug.
'Bedankt, Lou.'
Louis kijkt me raar aan.
'Is dat mijn bijnaam vanaf nu?'
Ik lach.
'Jazeker!' Antwoord ik met een lach.
'Oke.. HAZZ!'
Mijn mond valt open.
'Serieus, Lou? Kan je niks anders bedenken?' Vraag ik met een lach.
Louis begint keihard te lachen.
'Jazeker!' Praat hij mij na.
We beginnen bijden te lachen.
Na een tijdje uit te lachen vraag ik hem:
'Maar Lou..
Hoe zit het met jouw Vader?'

Hee!
Gelukkig nieuw jaar lieverds!
Ik schrijf dit om precies 02:00
Ik wil jullie een geweldig 2018 wensen! En bedankt voor de
100 reads! Het is nog niet veel, maar ik ben ook nog maar net begonnen.
Leuk hoofdstuk?
Laat het weten.
X A