It's Complicated. Larry Stylinson❤

#21 Het doet me pijn als ik je zo zie..

(10 stemmen is morgen nieuw HS)
Harry Pov.

Als ik wegtrek uit de knuffel, kijkt Louis mij super schattig aan. Zijn mooie blauwe ogen en zijn prachtige, lange wimpers..

'Bedankt, Harry.' Herhaalt Louis.

'Je hebt me al bedankt, Louis.' Lach ik.

'Hoe kan ik je nog meer bedanken?'
Vraagt Louis.

'Je hoeft me niet te bedanken, Lou.
Ik deed het ook een beetje voor mezelf.' Antwoord ik.

Louis kijkt me vragend aan.
'Hoezo voor jezelf?'

'Het is voor mijn uitzicht ook beter.'
Antwoord ik terug.

Hij kijkt me nogsteeds vragend aan.
'Wees even duidelijk, Hazz.'
Lacht Louis zachtjes.

Ik lach terug en antwoord:
'Ik haat het om je zo te zien, Lou.
Met al die wonden en je zo verdrietig en bang te zien doet me echt pijn.'

Ik leg een hand op zijn wang.
Er loopt een klein traantje uit zijn oog.
Ik veeg hem weg met mijn duim.

'Dat is zo lief, Hazz.' Zegt Louis.
Ik glimlach en trek hem weer in een knuffel. Ik wrijf zachtjes over zijn rug.
'Ik ga je helpen.' Fluister ik in zijn oor.

-----------------------------------------------------------

Louis en ik lopen naar zijn huis.
We gaan daar wat drinken en chillen.
Ik blijf daar deze keer niet slapen, want dat gaat mijn vader echt niet leuk vinden. Ik ben benieuwd hoe hij hierop gaat reageren. Ik ben na het slapen nog niet thuis geweest, omdat we naar school gingen.
Nu lopen we weer naar zijn huis.

We komen bij zijn huis aan en Louis doet de deur open.

'We zijn thuis!' Schreeuwt Louis door de gang. Een glimlach bestaat op mijn gezicht als hij we zegt.

Ik zie zijn moeder de gang in lopen.
'We?' Vraagt ze.
'Ja, Harry is er ook.' Zegt Louis trots.

'Oh, Hi Harry! Leuk dat je er weer
bent.' Zegt Johannah.

'Ohh eeuhhmm.. U mag het zeggen als
ik niet welkom ben.. I-'

'Nee, Nee, Nee! Het is okay! Ik vind het geweldig om mijn zoon weer blij te zien. Dat komt allemaal door jou.
Kom, ik ga thee maken.'

Louis moeder vertrekt naar de keuken. Ik kijk Louis aan.
Hij rolt zijn ogen overdreven.
'Moeders..' fluisterd hij.
Ik lach zachtjes.

We doen onze jassen en schoenen uit.
Als we de keuken binnenlopen, staat de thee al op tafel. We gaan aan de tafel zitten en beginnen te kletsen.
Ik zit naast Louis en Johannah zit tegenover ons.

'Was school leuk?' Vraagt Johannah.

'Wat denkt u?' Zegt Louis bot.
Ik geef hem een klein tikje tegen zijn knie. Hij kijkt me aan en ik schud lichtjes mijn hoofd.

'Het was okay..' verbeterd Louis.

'Mooizo.' Zegt Johannah.

'We hebben veel huiswerk.' Zegt Louis. Hij staat op en schuift zijn stoel aan.

'Ohjah.. natuurlijk.' Zegt Johannah.

'Kom je, Hazz?' Vraagt Louis.
Ik knik en sta op en schuif ook mijn stoel aan. Ik pak nog snel het thee kopje van Louis en die van mij en zet die op het aanrecht.

'Dat had niet gehoeven, Harry. Maar toch bedankt.' Glimlacht Johannah.

'U verdient het.' Zeg ik terug.
Ze legt haar hand op mijn schouder.

'Bedankt.' Zegt ze nog een keer.

Ik kijk naar Louis. Hij stond daar de hele tijd te wachten. Lieff..

Ik loop naar hem toe en we lopen naar boven. We gaan op zijn bed zitten.

'Waarom deed je dat?' Vraagt Louis nieuwschierig.

'Waarom deed ik wat?' Vraag ik.

'Mijn moeder helpen.' Herinnerd Louis mij.

'Oh.. Ik wil haar gewoon helpen.
Je hebt verteld hoe moeilijk ze het
heeft. Zulke kleine dingetjes kunnen
haar dag al helemaal top maken.'

Louis glimlacht naar me.
'Je bent echt lief, Hazz.'

Ik glimlach terug. Hij geeft me een knuffel. Ik knuffel hem (natuurlijk)
terug.
'Jij ook, Lou.' Fluister ik in zijn oor.

Na een tijdje knuffelen hoor ik Louis prachtige, zachte stem.
'Hazz?' Vraagt hij zachtjes.
'Hhmm?' Antwoord ik.
Hij trekt zichzelf voorzichtig uit de knuffel.

'Waarom keek je vanmorgen zo verdrietig?' Vraagt Louis.

'Wanneer?' Vraag ik.

'Ik was met mijn moeder aan het praten en ze trooste me enzo.. Je keek
toen heel erg verdrietig.' Herinnerd Louis me weer.

Ik herinner me dat ik Louis nog niet heb verteld dat mama weg is. Ik heb nogsteeds niks van haar gehoord.
Ik kijk naar mijn handen die samen verstrengeld zijn. Ik speel zenuwachtig met mijn handen.
Louis merkt het meteen op en legt zijn handen op die van mij. Mijn handen stoppen met het trillen.

'Hazz?' Hij legt zijn hand onder mijn kin en trekt mijn hoofd omhoog zodat ik hem aankijk in de mooiste ogen die ik ooit heb gezien.

Ik zucht diep.
'Mijn moeder heeft me ongeveer een maand geleden in de steek gelaten.'

'Komt dat door je vader?' Vraagt Louis. Ik knik voorzichtig.

'Ik weet niet waar ze is, Lou. Ze zou me nooit in de steek laten, zei ze.
Ze is nu weg en laat me zitten met een monster.'

Er ontsnapt een traan uit mijn ooghoek. Louis legt zijn handen op mijn wangen en veegt de tranen weg.

'Je was jaloers?' Vraagt Louis.
Ik trek mijn schouders op.
'Ik mis haar gewoon..'
'Snap ik, Hazz.' En hij geeft me weer een knuffel.

Na een tijdje fluister ik in zijn oor:
'Je bent geweldig, Lou.'
Hij trekt me steviger in de knuffel.
'Ik vind je geweldig, Hazz. Meer dan je ooit zult weten.'

Weer een hoofdstuk! Whoohoow!
Ik hoop echt dat mijn ritme een beetje erin blijft.
Laat me alsjeblieft weten wat je ervan vind❤
Tot volgende hoofdstuk!
X A