Diary Of Evelina Mortez

Chapter 8-Trust Issues

Ve işte tam ordaydı,kollarımın arasında.İnanılmaz bir kavgayla başlayan olay sarılmayla bitiyordu.Hızlanan kalp atışlarımı duymaması için boynuna doladığım kollarımı kendime çektim,ve kocaman gülümsedim.Sanırım bir süre sessiz durmamızın nedeni ilk kez bu kadar yakınlaşmış olmamız ve bunun ikimizi de sersemletmiş olmasıydı.

"Başın..." Dedi Tom bir süre sonra kendine gelip. "Şişliği geçmiş."

"Evet geçti." Dedim başıma dokunup.

"O adamın bu kadar ileri gidebileceğini tahmin etmeliydim oğluna olanlardan sonra."

Söylediği şeyin anlamını kavramaya çalıştım,kaşlarımı çattım.

"Ne oldu oğluna?"

"Hak ettiğini buldu diyelim."

"Ne yaptın ona?"

Tom hafifçe gülümsedi ama cevap vermeden kapıya yöneldi.

"Her şeyin bir zamanı var."

Tom tuvaletten çıkıp gittiğinde bilmediğim bir ürperti geldi.Bilmek istiyor muydum gerçektende bunu bile bilmiyordum...

Senenin sonu gelmişti.4. sınıf bitmişti ve herkes sandıklarını almış Hogwarts eksperini bekliyordu.

"Ailen nerde yaşıyor?"

Bakışlarımı yanıma gelen Hannah'ya çevirdim."Ailem uzun zaman önce öldü." Dedim ekspres sonunda Hogwarts'a ulaşmışken.

"Çok üzgünüm bilmiyordum...Kalacak bir yerin var galiba?" Dedi Hannah kırık bir gülümsemeyle.

"Tabii ki de var.Ailem gibiler." Dedim en gerçekçi gülümsememi yüzüme yayarken.

Kimsenin benim için üzülmesine ihtiyacım yoktu.

Hannah'ya yalan söylemiştim.Ailem gibi mi?Benim bir lanet olduğuma inanan dul,deli ve dindar kadın nasıl ailem gibi olsun ki?

Muggle dünyasına vardığımda isteksiz adımlarla 2 katlı ahşap evin önüne yürüdüm.Bu arada bir şey fark etmiştim.Tom'da benim gittiğim yöne doğru gitmişti ama fark edilmek istenmeyecek gibiydi ve aniden gözden kaybolmuştu.Acaba o nerede kalıyordu?

"İçeri gir hemen." Dedi kadın kapıyı aralayıp.

Derin bir nefes alıp gözlerimi devirdim ve içeri girdim.

İçeri girer girmez gördüğüm şeyle tüylerim ürperdi.Kadının adı Martha'ydı.

Benim cadı olduğumu biliyordu.Büyü yapmamın yasak olmasına rağmen istemsiz yaptığım şeyler onu delirttiğinde beni şuan tüylerimin ürpermesine sebep olan süpürge odasına kilitliyordu.İsa'nın resimleriyle dolu süpürge odasıydı bu...

Asamı pelerinimden çıkarıp bavuluma sıkıştıracakken bir çığlık koptu.

"O elindekini hemen bırakıyorsun!Büyü yapman yasak!Büyü yok!Hayır.Hayır!"

"Sakin ol Martha teyze.Sadece bavuluma koyacağım tamam mı?"Dedim kaşlarımı kaldırıp asayı bavula sıkıştırırken.

"Ye-yemek hazır.Git ye."

Martha teyze saçlarında bit varmış gibi kaşırken yanımdan hızla geçip odasını kilitledi.

Sanırım fobim Karanlık,Su ve Martha'ydı.

Yemeği yedikten sonra üst kata çıktım ve yatağıma yattım.

Aklıma Tom'un asa kullanmadan kapıyı hızla kapatışı geldi ve irkildim.Bunu nasıl asa kullanmadan yapıyordu?