Regen(bogen)

Hoofdstuk 2

Tijdens de toets was het gewoon rustig. Stiller dan normaal gesproken. Ik voelde me eindelijk op m'n gemak. Een nieuw iemand die ik, als ik zou willen, mijn vertrouwen kon schenken. Maar dat gevoel verdween snel toen ik David, een van de populaire jongens, contact zag maken met Yannick. 'Hij wordt vast ook zo'n verwend kind dat losers en nerds pijn gaat doen. Ik zal maar wat minder contact met hem zoeken.' Maar helaas voor mij, kwam ik hem tegen in de gangen. Hij kwam gelijk op me af. Ik raakte in paniek en liep snel weg. Alleen hij kwam achter me aan. "Wacht!' riep hij. Ik stopte. 'Waarom liep je weg?' 'Ik zag je met David.' Ik voelde me stom omdat ik zo'n zwak antwoord had. 'Het maakt toch niet uit met wie ik praat? Ik bedoel, ik snap het wel, dat hij bij de populaire jongens hoort, maar dat betekend niet dat ik gelijk vrienden met hem ben.' 'Ik ga maar, denk ik.' Want ik voelde me een niet goed. 'Zien we elkaar dan morgen weer, want jij bent wel een van de mensen met wie ik hopelijk wél goed kan opschieten.' Nu voelde ik me nóg schuldiger. 'Misschien. Ik moet nu gaan, we hebben veel huiswerk.' Ik liep weg naar buiten.

Eenmaal thuis aangekomen zaten me ouders op me te wachten. Ze leken niet zo blij. 'Jongedame, we hebben even iets te bespreken met je. Iets waar we niet zo blij mee zijn.' Ik keek naar beneden. Stond het cijfer van geschiedenis er al op? Ben ik iets heel belangrijks vergeten? 'We hebben net gekeken naar je cijfers.' 'Stik' dacht ik. Ik heb vast weer een onvoldoende. 'En je hebt een geschiedenis cijfer. Waarom weten wij daar niks van?' Ik voelde me echt kut. Wat zou ik nu zeggen? 'Ik heb er gewoon niet aan gedacht, sorry.' 'Nou, wil je weten wat je hebt?' Pap keek blijer dan dat hij net was. 'Nou?' 'Onze slimme meid heeft, zonder te leren, een 9.5 gehaald!' 'Oké wacht even' Ik voelde me echt opgelucht! Hoe heb ik een 9.5 kunnen halen zonder te leren?!'