Venus' POV
Inaayos ko ang uniform ko sa harapan ng salamin nang mapatingin ako sa pintuan dahil sa may biglang kumatok dito. Napatingin ako sa orasan at 7:00 na pala ng umaga. Si Theo siguro.
"Open 'yan." I said at ipinagpatuloy ang ginagawa ko sa harapan ng salamin.
"Goodmorning, my queen." napangiti ako ng marinig ang boses niya. Hinarap ko siya at ngumiti sa kanya.
"Goodmorning! Where's Nisha?" tanong ko at umupo sa kama.
"She's at the kitchen. She volunteered to prepare our breakfast today." natatawa niyang sabi at tumabi sa akin na ikinatango at ikinangiti ko naman. "So, kamusta naman kayo ni Kean?" Napakunot ako bigla ng noo ko dahil sa tinanong niya.
"Bakit mo naman naitanong 'yan?"
"Ah, wala lang. Yeah, bakit ko nga ba natanong diba?" at napatawa siya ng mahina. "By the way—"
"We're okay. Theo, I know you. You're afraid, am I right? Well, don't be. Kean is already my past and your my present now. Sa anggulo palang na 'yun, panalo ka na." sabi ko at hinawakan ang kamay niya.
"I'm glad to hear that, my queen pero gusto ko lang sabihin na sana huwag mong isiping nakikipagkumpetensiya ako sa kanya dahil hindi ko gagawin 'yun." napangiti ako sa sinabi niya at niyakap siya. Salamat sa pagiging maintindihin niya. Ang bait niya.
"I love you, Theo."
"Mas mahal naman kita, Venus." then he hugged me back.
"Mommy and daddy, why so sweet?" napakalas ako sa pagkakayakap kay Theo ng marinig ko ang boses ni Nisha.
"Kanina ka pa ba diyan?" gulat kong tanong.
"Actually, no mommy hehe."
"Come here." sabi ko na agad naman niyang sinunod. Niyakap ko siya at kiniss sa pisngi. "I love you, baby Nisha."
"I love you too, mommy!"
---
Kean's POV
"Hmm, eto na ba lahat ng resumé ng mga nagapply kahapon?" tanong ko kay Venus na nasa harap ko ngayon.
"Yes, sir. Nilagay ko na sa pinakaharap yung mga taong nakapasa sa interview noong isang araw." Napatango naman ako. Pinirmahan ko na ito at inabot sa kanya.
"Thank you, sir." hindi ko na siya tinignan pa at itinuloy ang ginagawa ko kanina sa computer. Bago siya tuluyang umalis ay nagsalita ako.
"Venus."
"Yes po?"
"Give me some coffee. Salamat." malamig kong sabi at hindi pa rin siya nagagawang lingunin.
"Ah s-sure, sir." sabi nito at tuluyan ng lumabas.
Fuck Kean, great at pretending huh? That's good. Good boy.
BINABASA MO ANG
indelible || j.hs
Short Story【bangtan epistolary series #6】+ Kean just chatted you, ❝Hindi ka pa rin naaalis sa isipan at puso ko.❞ ↪ It's so hard to remove someone into our life who still have a part in our heart. The moment that you want to forget her but yourself keep on tel...
