Hades...

Επίλογος...

Μερικά χρόνια μετά...

Ούτε που καταλαβαίνεις πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Σαν χτες θυμάμαι που γέννησα τον μικρό μου Έκτορα και που ήμουν έγκυος στην δύο χρόνων τώρα Μαργαρίτα. Αλλά αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι πως έκανε ο Άδης κατά την περίοδο της πρώτης μου εγκυμοσύνης...

"Αγάπη μου, γιατί συνέχεια πας και έρχεσαι κουβαλώντας βιβλία, θες να πάθεις τίποτα εσύ ή το μωράκι μας;!" λέει καθώς με κυνηγάει από πίσω.

"Άδη όλα καλά απλά θέλω να αλλάξω θέση σε κάποια βιβλία και να χωριστούν σε κάποιες υποκατηγοριες"

"Θα σε βοηθήσω εγώ"

"Αφού εσύ τα βαριέσαι αυτά και έχεις και δουλειές"

"Δεν έχει σημασία " λέει και μπαίνει μπροστά μου και μου παίρνει τα βιβλία από τα χέρια.

"Τώρα καλύτερα "λέει και γελάει και κατευθύνεται προς την βιβλιοθήκη.

"Με νευριάζεις..."

"Σε προστατευω"

Και άλλα τέτοια. Αλλά πως να του κρατήσω κακία όταν ξέρω πως όλα αυτά τα κάνει από αγάπη και γιατί φοβάται μην πάθω κάτι;
Καθώς όμως τα σκέφτομαι αυτά φωνές μου τραβάνε την προσοχή και εγώ κατευθύνομαι προς την πηγή τους η οποία είναι το δωμάτιο του μεγάλου μου γιου.

"Έλα να παίξουμε λίγο μαζί "λέει η Μαργαρίτα.

"Όχι Μαργαρίτα ετοιμάζομαι να βγω, κάποια άλλη στιγμή " της απαντάει καθώς ψάχνει να βρει το άρωμα του για το να βάλει.

"Όλο αυτό λες "του απαντάει εκείνη και κάνει μούτρα.

"Παιδιά τι γίνεται εδώ " λέω και παίρνω αγκαλιά την μικρή.
"Μαμά θέλω να παίξω"λεει παραπονιαρικα.

"Μαμά θέλω να βγω "Απαντάει νευρικά ο μεγάλος.

"Λοιπόν ηρεμήστε και οι δύο, τι στο καλό έχετε πάθει σήμερα, άλλες φορές είστε μια χαρά τι συμβαίνει;"

"Απλά ετοιμάζομαι να βγω και η Μαργαρίτα κάνει ότι μπορεί για να με καθυστερήσει!!"

"Απλά θέλω να παίξω ή να με πάρεις μαζί σου έξω!!"

"Όχι τίποτα από τα δύο σήμερα!!"

"Αν εγώ ήμουν μεγάλη αδελφή και μου έλεγες να σε πάρω μαζί μου θα το έκανα!!!"