good night [bbh+pcy]

3- Bedenin kollarıma yakışıyordu

Rüyalarımı şekillendirdiğim anda, ben o anda durup kalalım istiyorum. Yeniden sen kollarımda ol istiyorum.

Dersleri dinleyemediğini fark ediyordum. Kafan dağınıktı, o kadar fazla şeyi aynı anda düşünüyordun ki yenilerine yer yoktu. O kadar fazla düşünüyordun ki seninle konuşmak gittikçe zorlaşıyordu. Sürekli dalıyordun bir yerlere. Yemek yemeyi her şeyden fazla seven Baekhyun'um artık ne yediğinin bile farkında olmuyordu, yaşamak için besleniyordu. Enerjin gittikçe çekiliyordu ve ben tutamıyordum. Gün geçtikçe gözümün önünde yok oluyordun ve ben engel olamadıkça kahroluyordum, kendimden nefret ediyordum. Üzgünüm, ek yanlış oldu, ben hala kendimden nefret ediyorum.

Herkesi tek tek kendinden uzaklaştırdın, beni uzaklaştırmayı başaramadın. Beni senden, seni benden koparamadın sevgilim.

O gün ilk kez bana gelip uçuruma gitmek istediğini söyledin, ağacını özlediğini... Ben de eminim o da seni özlemiştir dedim. Yıldızların aydınlattığı gecede hayat yıldızı olmadan canı yanıyordur ağacın diye düşündüm, şimdi olduğu gibi. Şu an acısını dindiremem fakat o gün yapabilmiştim. Seni ona götürmüştüm. Altına oturmuştun, yapraklarının ucuna kadar mutluluğa boğmuştun ağacı, şimdi olmayarak yapraklarının ucuna kadar hüzne boğduğun gibi. Kendini suçlu hissetme sevgilim, suç ağacındı. Bir insana bağlanmak onun suçuydu. Yanlış olduğunu, yapmaması gerektiğini bilerek sevmişti seni. Şimdi hak ediyor tüm bu hüznü.

Bana yıldızları sevip sevmediğimi sordun onları izlerken, çok seviyorum dedim. Neden onları izlemediğimi sorduğunda ben sadece en parlağına bakıyorum dedim, gülümsedin, daha da aydınlandı gece. Şimdi yeniden burada olsan, gülümsesen ve yeniden aydınlatsan gecemi. Geceler çok karanlık ve ben karanlıktan korkuyorum sevgilim. Çok korkuyorum.

Bana ilk kez o gece anlattın. Beni terk edeceğini söylerken kalbime saplanan ağrı hala geçmedi, ilk günkü gibi orada duruyor. Gitmeni istemediğimi söyleyemedim sen daha fazla üzülme diye ama sen biliyordun zaten, değil mi sevgilim? Kızma bana, ben hiçbir zaman git istemedim. Sadece işleri daha da zora sokmak istemedim. Daha fazla üzül, daha fazla suçlu hisset istemedim.

Yine güzel gözlerin yaşlarla parıldadı. Her gece mi böyle ağlıyordun yoksa sadece benim yanımda mı diye düşündüm. Hangisi iyiydi? Yoksa ikisi de mi kötüydü? Bilemedim ama sadece dursunlar istedim. Yaklaşıp narin bedenini kollarımın arasına aldım. İlk kez o gece fark ettim: bedenin kollarıma yakışıyordu. Sanki ben sana sarılayım ve sonsuza dek bırakmayayım diye yaratılmıştın. Ama ben onu da başaramadım, kaydın gittin kollarımın arasından.

O an hiç bitmesin istedim. Sen hiç gitme istedim. Ben sana hiç veda etmek zorunda kalmayayım istedim. Ama sen kollarımın arasında sarsılarak ağlarken beni terk edeceğini anlatıyordun bana detaylarıyla. Dinlemek istemedim, sağır olmak istedim o an. Susturmak istedim seni ama kıyamadım. Neden gitmek zorundaydın ki? Görmüyor muydun kollarıma ne kadar yakıştığını? Sen benim kollarımdan başka yere yakışmazdın sevgilim, sen de biliyordun. Bana kollarımın arasında saydığın sebeplerin hiçbiri tatmin etmiyordu beni. Sen buraya böyle yakışırken hiçbir sebep yeterli olmazdı buradan ayrılman için. Sen de biliyordun.

Şimdi bu karanlık gecede üşüyorum sevgilim. Kollarım bomboş ve her yer karanlık. Yeniden sen kollarımda ol istiyorum, yine gerçekleşmiyor dileklerim. Her şey rüya olsun istiyorum, evren bana kahkahalarla gülüyor, gözlerimin önüne senin kahkahan geliyor. Ne özledim o kahkahalarını, bir bilsen. Ya da bilme. Üzülürsün, kıyamam.

O gece gittiğinde benim iyi olacağımı söylemiştin. Benim ne kadar iyi biri olduğumu söylemiştin, senden kendimi dinlerken kendime hayran olmuştum. Ne güzel gözlerin vardı, ne güzel görüyordun beni. Ama sana bir sır vereyim mi sevgilim? Beni sadece sen öyle güzel görüyordun. Sen gittikten sonra herkesin bana destek olacağını söylemiştin ya hani, kimse yok şimdi yanımda. Yapayalnızım. Senin özlemin, kalbimdeki sancı, gözlerimdeki yıldızlar ve ben. Bir de şimdi arkamı döndüğüm ağaç var ama o da benim yanımda değil. Küs bana, seni ona getirmediğim için.

Sadece gözlerimi kapadığımda görebiliyorum seni. Beni affettin sanırım, öyle değil mi? O yüzden her gece geliyorsun ziyaretime. Teşekkür ederim sevgilim, beni sevdiğin için. Diğerlerine ihtiyacım yok sen beni severken, beni affetmişken. Şimdi seninle buluşalım ki biraz daha nefes alabilmek için sebebim olsun.

İyi geceler sevgilim.