Ο δρόμος μέχρι το σπίτι άκουσε όλα τα δάκρυα μου μέχρι την πόρτα που έτριβα τα μάτια μου μη φανει πως πόνεσα . Μα δε μπορώ . Σκουπίζω τις σταγόνες και ξεσπαω ξανά σε κλάμματα . Δαγκώνω τα χείλια μου μέχρι να βγει αιμα και τα δάκρυα παγώνουν για λίγο
Ανοιγω την πόρτα .
Όλα ίδια όλα σκοτεινά
'Όλο γυρνάς και δε τρως δες που κατάντησες και πως εισαι'
Μαζί με ένα επιθετικό σπροξιμο περνάω σπίτι.
Μένω στο δωμάτιο μου ξανά
Οι σκέψεις μου χτυπανε σαν δεκάδες σφυριά αλλά μένω ακίνητη
Πέφτω να ξαπλώσω και κάθε λεπτό είναι σαν λεπίδα
Μια φάση είναι θα περάσει. Ετσι με συμβούλεψαν εξάλλου όλοι.
Πέρασαν πολλά λεπτά και αρκετές λεπίδες μέχρι να με αδειάσουν και να μπορεσω καπως να κοιμηθω.
Δε σε ονειρεύτηκα. Αλλά νιώθω πως γυρναγες εδώ. Μου είχες στείλει.
16/12/2016 'σαγαπώ..συγνώμη'
2 λέξεις με 2 τελείες αρκούσαν για να ξανά φτιάξουν όλα.
'Σαγαπαω πιο πολύ, δε πειράζει τιποτα'
Ένιωθα τόσο ομορφα, ήμουν ζωντανή ξανά. Ένιωθα τόσο ασχημα που ένα μήνυμα έφτανε για να ελέγξει τη διάθεση μου. Μα δε θα φοβηθώ τώρα.
Φαινοσουν να μετάνιωσες , ήταν μαλακας ειπες. Δε με ξεπέρασες ποτέ ειπες. Είναι τόσα τα γιατί αλλά δε θέλω εξηγησεις . Γιατί είσαι εδώ και αυτό αρκεί ετσι;
Και είσαι όντως εδώ. σε βλέπω μετά από ένα μήνα . Ομορφηνες αν και είσαι ίδια. Με αγκαλιάζεις σφιχτά σαν να θες να ξεπληρώσεις όσες αγγαλιες χάσαμε .
Το πρόσωπο που είναι στα μαλλιά σου όσο έχω τυλίξει τα χέρια μου σε εσένα. Η μυρωδια σου φέρνει μπροστά μου κάθε στιγμή και σε σφιγκω και άλλο.
Σε αφήνω και σε κοιτάζω. Πόσο όμορφη ήσουν απόψε. Πόσο όμορφη ήσουν κάθε απόψε.
'Που θες να πάμε λοιπόν ;'
Λες & χαμογελας
'Λοιπόν αν πείνας θα πάμε σε αυτό με τις πιτσες πίσω, αν θες να παίξουμε θα πάμε για Μπόουλινγκ κατω αν θες να περπατήσουμε ξέρω κατι ωραίους κήπους που σου μοιάζουν'
Με κοιτάς & μου πιάνεις το χέρι δε διάλεξες τιποτα απλά περπάτησες
Δε ξέρω που είμαστε αλλά κουράστηκα.
Κάτσαμε σε εκεινο το παγκάκι.
Ήταν σκοταδι αλλά έβλεπα κάθε λεπτομέρεια του προσώπου σου
Ακουμπάς τα χείλη σου στα δικά μου
Ανοίγεις τα μάτια και με κοιτάς , μου χαϊδεύεις απαλά τα μάγουλα.
Χαμογελάω όσο έχω τα χείλια σου στα δικά μου.
Με δαγκώνεις και μου λες ότι σου λειπω
Συμφωνώ όσο ανεβαίνω πάνω σου .
Σε ξανά βλέπω πάνω μου
Βλέπω εσένα Το σώμα σου
Σαν να μην πέρασε μέρα.
Πρέπει να φύγεις, με πας από το χέρι στο σταθμο , σε αγκαλιάζω για να ενώσω και το τελευταίο κομμάτι. Μου υπόσχεσαι πως θα στείλεις .
Ακουω το τρένο , φεύγεις.
2 λεπτά μετά ακουω το κινητό μου. : 'ήδη λείπεις'.
