No Name - Joshler

- 4 -

"Ne?"

"B-Ben... Birazcık y-yürüyebilir miyiz? B-Birlikte." dedi hafif bir titremeyle. Bedeni alışık olmadığı bu durumdan ötürü sarsılmıştı.

"Tabii ki."

Evlerinin yolundan ayrılıp bir parka gittiler.

Tyler huzursuca etrafına bakınıp "J-Josh..." diye söyledi kısık sesle. Josh bunu duyduğunda Tyler'ın adını ilk kez söylediği geldi aklına.

"Evet?"

"Burası ç-çok kalabalık. Başka bir y-yere gidebilir miyiz?"

"Olur."

Josh Tyler'ın bir amacı olduğunu anladı. Tamam, Tyler'ın kalabalığı sevmediği belliydi ama davranışları daha farklıydı. Tyler daha sessiz bir yere geldiklerini düşündüğünde Josh'ın montunu omzundan çekiştirerek durdurdu.

"Josh. Bir şey s-sormak istiyorum. A-Ama..." deyip biraz duraksadı.

"Sor."

"Ben, gerçekten eve gitmek istemiyorum." derken sesinde insanların "kötü" diyebileceği bütün duygular vardı: üzüntü, pişmanlık, kızgınlık...

"Neden diye sormak istiyorum ama sormayacağım."

Tyler başını eğdi. Hâlâ omzundaki çantasının kollarını tutuyordu. Onları oradan çıkartıp beresini düzeltti.

"B-Bunu söylemek i-için biraz erken o-olabilir ama... Bugün o eve gerçekten gidemem, y-yani..."

"Çıkar ağzındaki baklayı." diye söylendi sakince Josh.

"Bugünlük... S-Senin e-evinde k-kalsam sorun o-olur mu?"

"İnan bana hiç olmaz. Hatta muhteşem olur." derken sesinde gerçek bir mutluluk vardı.

"Gerçekten mi?" Tyler başını kaldırıp Josh'a baktı.

"Tabii."

"Ailen?"

"Onları ilgilendiren bir şey yok. Sorun edeceklerini de düşünmüyorum."

"Ö-Öyleyse şimdi gidebilir miyiz?"

"Gideriz."

Josh önden yürümeye başlayınca Tyler beresini durduğu yerde düzeltip bir iki çabuk adımla ona yetişti. Evin kapısına gelince Josh tıklattı. Annesi kapıyı açtı. Bundan hoşnut olduğu söylenemezdi. Ailesini gerçekten hiç haz etmiyordu. Annesi Tyler'ı biraz süzdü. Josh açıklama yapma gereği duymadı.

"Bir şey söylemeyecek misin? Benim gelmemle i-ilgili?" dedi Tyler kulağına fısıldayarak. Yavaş yavaş başkalarıyla konuşmaya alışıyordu. Art arda biriyle bu kadar konuşmamıştı daha önce.

Tyler'ın huzursuzluğunu gören Josh "Anne, arkadaşım bizde kalıyor." dedi.

Annesi sadece omuz silkti.

"Ne isterseniz yapabilirsiniz. Sormana gerek yok Josh. Burası senin de evin ve büyüdün." diyerek mutfağa gitti.

Tyler'ın gözleri duyduklarıyla birlikte kocaman açıldı. Bu kadarı Josh'ı da şaşırtmıştı. Ama sadece zaman geçtikçe daha çok boşlandığını düşündü. Babası yine evde değildi.

Josh'ın odasına çıktılar ve Tyler merakla etrafına bakındı. Josh Tyler'ın nefesinin hızlandığını fark etti. Daha önce hiç arkadaşı olmamıştı. Dolayısıyla da kimsenin ne evine hele de odasına girmemişti. Josh da heyecanlandığını fark etti. Kafasında belli belirsiz düşünceler oluşmuştu bunun hakkında ve test etmeye karar verdi.

Yatağına oturdu ve Tyler'a da yanına oturması için işaret etti.

"Bir soru soracağım."

"N-Ne?"

"Kolun..." Josh Tyler'ın bileğini yumuşakça tuttu.

Bir tepki için bekledi ama Tyler sadece başını eğmişti. Yüzünü göremiyordu. Yavaşça kıyafetinin kolunu aşağıya kaydırdı.

"Ah!" Tyler acıyla sarsıldı.

"Üzgünüm, iyi misin?"

Tyler hiçbir şey yapmadan nefesini sadece dizginlemeye çalışıyordu.

"Başka yerlerinde varlar mı?"

Tyler kafasını hafifçe salladı "S-Sırtımda."

"Bakabilir miyim?"

Josh Tyler'ın onayıyla sweatshirt'ünü çıkardı. Sırtında daha çok olmalarını beklerdi ama azdı. Bunu yapan birinin koldan çok, sırta, görünmeyen bir yere yapmasını beklerdi. Şaşkınkığını gizleyemedi. Öfke ve acımayla baktı.

"Bunlar... Nasıl oldu?"

"B-Ben..." Tyler'ın sesi azar azar akan gözyaşları yüzünden biraz çatallı çıkmıştı.

"İstemiyorsan anlatmak zorunda değilsin."

"Sadece... B-Bunlar... Babam y-yaptı."

"Baban, sana? Kendi çocuğuna böyle bir şe-" Tyler'ın hıçkırmaya başladığını duymasıyla sustu.

Tyler'a sarıldı ve başını göğsüne bastırdı. Birkaç dakika boyunca Tyler ağlamaya devam etti. Sonra birden durdu.

"Ama önemli değil." hâlâ hıçkırıyordu. "O öldü."

Josh Tyler'dan ayrıldı ve yüzünü iyice inceledi. Heyecanlandı. Testi olumlu sonuçlanmıştı.

"Ben... Ne diyeceğimi bilmiyorum."

"Bir şey söylemek zorunda değilsin." ağladıktan sonra biraz daha iyi görünüyordu. "B-Ben alışmıştım. Daha kötüsünü de y-yapabilirdi. Dışarıya çok iyi bir adam gibi g-görünüyordu. Bir z-zamanlar öyleydi de. Annem, b-bir gün onu aldattı. Hatta babam s-sonradan bunun ilk o-olmadığını öğrendi. Acısını benden çıkardı. Böyle i-iğrenç birinden ayrılamamasının sebebinin ben olduğumu söyledi. Defalarca-" yine hıçkırmaya başladı.

Josh şok hissini her yerinde hissediyordu. Ve başka birinin acısını da.