No Name -Miraculous-

10-

(Ve sonunda döndümm...devam)
Marinette
O bana asla "Işığım"demez.Korkmaya başladım çünkü o benim Kediciğim değildi.Ne yapabilirdim ki?hızlı bir şekilde Uğurböceği'nin olaya el atması lazım ama kwamisi ortalarda yokken bu o kadarda kolay olmayacaktı.Bu garip ve endişeli halimi o da fark etmiş olacakki bana:

-Bir sorun mu var Işığım?

(Kabul ediyorum ışığım demesi saçma ama aklıma başka bir şey gelmedi.Devamm)

-H-hayır.Yok...

-Emin misin?Biraz endişeli gibisin.

E ne diyeceğim ki şimdi?Artık uyduracağım bir şeyler:

-Ş-şey evet.Çünkü..ev ödevimi kaybettim!Evet!Belki burada unutmuşumdur diye düşünmüştüm.

Anlamamış gibi bakmaya başladı.Karşımdakinin Kediciğimden başka biri olduğunu düşünmek canımı sıksada yapacak bir şey yoktu ama hala onun kim olabileceğini bilmiyordum.
Sonra aklıma inanılmaz ötesi bir fikir geldi;

-Iı...ödevim burada olmadığına göre...sonra görüşürüz!

O cevap veremeden içeri girmiştim.Çok korkuyordum ya Kediciğime zarar verdiyse?daha da kötüsü ya mucizesini aldıysa?!
Bu arada odamdaki merdivenlerden aşağı koşuyordum.Ailemin pastanede olmayışı büyük bir avantajdı.Ama hala Tikki ortalarda yoktu.

-Tikki?!

Kurabiyelerin olduğu standımıza gittim.
Ve evet malum küçük kırmızı kwamim orda kurabiyelere sarılmış uyuyordu.
Onu hafifçe dürttüm.Uyandı ve kendine geldi:

-Tikki,be-

Odamın kapısı açıldı ve biri merdivenlerden yavaş bir şekilde indi.

Bir dakika,o...Kediciğim değildi.

Aşağıya inen beyaz,kedi kostümlü ve Karakedi olduğunu düşündüğüm akumatizenin ta kendisiydi.

Ama o akumatize olamaz,olmamalı kwamisi buna engel olamamışmıydı?
Demek ki bu sefer tek başımayım.

-2.Aktörümü beğendinmi?

-Ne?

-Artık "Kediciğin" bizimle değil.

Yüzüne kocaman bir gülümseme yayıldı:

-Ve kimse seni kurtarmaya gelmeyecek,Uğurböceği!

-Ne?!