Her Unexpected Fallback

Reality

Nakaramdam ako ng kamay na humahaplos sa mukha ko kaya unti unti kong iminulat ang mata ko.

Ano bang nangyari sakin?Bakit nanghihina ako?Binalak kong tumayo pero bumagsak din agad ang katawan ko.Fuck!Ang sama nito,may sakit ako?

Teka?Gabi na ba?Medyo madilim na ang paligid.

"Stay Right there,You're too weak to move."

Bumalik na naman ang galit ko nang makita ang pagmumukha niya.

Naalala ko pa ang mga napanaginipan ko bago ako gumising.It's all about him!With me.Napaka amo namin sa isa't isa at Hindi niya ako tinitigilan sa paglalambing.Maayos na rin ang trato ko sa kanya at hinayaan ko siyang gawin sa akin ang mga hindi ko nakasanayan at mga bagay na ngayon ko lang pinahintulutan sa buong buhay ko.Ang saya namin doon,Sa panaginip.Akala ko nga ay totoo na.

PANAGINIP LANG PALA LAHAT.AT ETO NA ANG REYALIDAD.NAGISING NA AKO SA REYALIDAD.

I'm so amazed by that dream of mine,Pero hindi ako makapaniwala.It's so gross.M-me?Being Sweet and clingy to him?No fuckin hell.I look like so flirty in that!

"I'm still staying here?I thought this is just my worst dream."

I examined his reactions. its still unclear to me.Mixed.Blank.He's eyes are full of sadness but the way he looks is too hard.Like a damn strict professor.

"Eat, You haven't eaten for 3 days."He answered,Ignoring my savageness.

"You mean I'm asleep for full 3 days?"

He takes his deep breath."Yeah,Definitely.So don't make any move,just eat."

This is so strange.Tatlong araw akong tulog at tatlong araw din akong nananaginip tungkol sa aming dalawa.Ayos lang,Imposible namang mangyari iyon sa totoong buhay.I will never be clingy,I swear.

Sinubuan niya ako ng hindi ganon kainit na lugaw.It is true,Hinang hina pa nga ako.I can't even move my head.Siya ang lumapit para mapadali ang pagsubo sa akin.

I stared at him.Looking at his serious eyes,I feel suffocated just by staring at him.I can't deny that his looks is too good to be ignore.He's like a living Cartoon character with an electrifying appeal in every angle he moves.Siguro napansin niya na tinititigan ko siya kaya nilipat niya ang tingin sa akin.Agad kong inilayo ang tingin.

"Kelan ba ako makakaalis dito?I'm so alone and I felt like I'm being trapped."Galit ang boses ko pero alam kong mahina pa rin.

He just give me a hard tone."Walang aalis."

I glared at him.The nerve of this guy!He kidnapped me and now,He don't want to let go of me.How can he manage to do that?Damn guts.

"Manhid ka ba?Hindi mo ba nararamdamang ayokong kasama ka?!!"Inis na inis na ako sa kanya.He can't just claim someone elses property!Although, I'm no one's property.

"Don't care.Eh sa gusto kitang kasama."Gusto ko siyang bugbugin sa sinabi niyang iyon.Wala siyang pakealam?Ha!Ang kapal talaga.

"Swear, I will sue you if I have a damn chance to skipped."

He glared at me.At wala lang iyon sa akin,Walang epekto.Hindi naman ako nadadaan sa tingin.

"You can't run away from me.You understand?"I gritted my teeth in so much anger.

I wanna slap him 360 degree.I want to punch him!I'm so hate this man.

"Don't force me to love you lazer,Hindi yon mangyayare."

Nagkibit balikat siya."As long as you're here,Nasa akin ang alas."

Padabog siyang lumabas at iniwan ako doong nagmumukmok sa galit.I'm so frustrated.Napahilamos ako ng mukha sa pagkadismaya.Pakiramdam ko wala na akong pag asang maka alis dito.Para akong nakakulong sa bartolina.