Chapter 7

3K 106 17
                                    

~ Imitation ~ 

Jhoana

"Mich?!" Nawala naman bigla ang kausap ko sa telepono at nakita kong lowbattery na ito. Shit.

Pinukpok ko pa ito sa aking palad but nothing happened. Napalingon naman ako sa aking harapan ng may marinig akong bulong.

"Jho. San ka pupunta?"

Unti unting lumingon ang taong nagpapanggap na si Mich sa aking direksyon.

I stepped back some more when I realized how this person, or thing is not human at all. It's eyes were pure black that was shining through the dimmed hallways. It's smile was sinister and disturbing.

This is definitely NOT Mich.

At this point I didn't know what to do. All I could ever think about was why me? What did I do to deserve this?

"Bakit mo ako tinawag, Jho?" The thing asked me. It was still smiling while still taking a closer step towards me.

I can feel my whole body shaking. My eyes were probably watering up due to fear and nervousness. I wanted to pray and so I silently did.

I silently recited the Apostle's Creed while still looking at the thing that looked like Mich.

Lumapit ulit ito at nakita ko namang ibang iba ang itsura nila ni Mich.

Pag tinagnan mo itong nilalang na ito alam mo agad na hindi ito tao.

"Mich, aalis na ako ha." I tried to sound normal. I tried not to sound scared but I was. Onti nalang at maiihi na ako.

I turned my back against the thing and was about to run away from the hallway when the lights started to flicker. Naiiyak na ako. I quickly turned around and saw that "Mich" already had an angry expression on her face.

"At san ka pupunta? Sino nanaman ang kasama mo? Yung Bea nanaman ba?"

Kilala niya si Bea? Si Nico ba ito? Nagagalit nanaman ba siya?

It's voice was deep. So deep it literally sent shivers down my spine. Sobra nang nanlalamig ang aking mga kamay.

My God. 

"Akin ka lang, Jhoana. Akin."

Hindi ko na inalam ang sinasabi niya dahil tumakbo na ako pababa. I never looked back and I'm glad I didn't.

I ran and ran, not caring if may mabasag ako or may masira ako. Ang gusto ko lang ay ang makalabas na dito.

Binuksan ko na ang pinto ng biglang may nakabangga sakin.

"Jho? Ano nangyayari sayo?"

Hindi na ako nag aksaya ng panahon at niyakap nalang siya.

"Jia! Buti nalang dumating ka." Binuksan niya ang mga ilaw at binuhos ko na ang lahat ng iyak ko.

Buti nalang dumating ang bestfriend ko.


Beatriz

Bumalik agad ako ng dorm para i-check ang nangyari. Nakita ko naman si Jho na mahimbing na natutulog sa sofa habang kinukumutan ni Jia.

I See You.Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora