Dom marzeń

Wieczne kłamstwa

Kłamał całe swoje życie. Za jednym kłamstwem leciało kolejne. Nie potrafił przestać. Aż w końcu sam przestawał odróżniać prawdę od fikcji. Gubił się w labiryncie kłamstw. W świecie zmyślonych historii. A przecież sam je tworzył. Musiały być idealne. Logiczne. Tak by jego kłamstwo nigdy nikomu nie przyszło do głowy.

I udało się.
Wszyscy uwierzyli, że kochał Barbie. Że ją ubóstwiał. Kochał do szaleństwa. Uwielbiał.
A jednocześnie, że był okropnym egoistą, który pragnął jej tylko dlatego, że była ładna. I dlatego, bo uważał siebie za przystojnego, więc pasowali do siebie.
Działało tak jak tego chciał. Mógł w tym czasie umierać wewnątrz. Jego serce było rozrywane na kawałeczki. I to bolało. Bardziej niż cokolwiek innego.

Utrzymując kłamstwo zakochania do szaleństwa w Barbie, musiał za każdym razem patrzeć jak osoba, którą naprawdę kochał była szczęśliwa. Nie zdając sobie nawet sprawy z jego uczucia. Jakby nie istniał. Jakby się nie liczył. Dla Kena był tylko denerwującym robakiem, który wiecznie kleił się do jego dziewczyny. Gdyby tylko wiedział, że gdyby mógł kleiłby się tylko do niego.

Ale Ken nie mógł wiedzieć. Prócz Ryana nikt nie wiedział. Nawet jego siostra. Osoba, której mówił o wszystkim. O tym jednak nie mógł. W końcu Raquelle sama była zakochana po uszy w Kenie. Najwidoczniej to musiało być coś w genach.

Z tego powodu Ryan udawał miłość do Barbie. Chociaż widok tej dziewczyny całującej Kena, rozrywał jego serce na kawałeczki, pozwalał jednak być blisko osoby, którą kochał naprawdę. Pozwalał czasem na przypadkowy dotyk. I nawet jak to było uderzenie, by wreszcie się odczepił czy zostawił Barbie w spokoju, cieszył się z tego. Bo Ken go dotknął. Poświęcił mu uwagę.

I chociaż Ryan mógłby o wszystkim powiedzieć, bo jego siostrze przeszła miłość do Kena oraz wiedział, że nie ma złego zdania o homoseksualistach, to jednak tego nie robił.

Ryan bowiem był tylko małych tchórzem, który sam już się pogubił w labiryncie swoich wiecznych kłamstw. Już dawno zapomniał gdzie i jak można odnaleźć wyjście.

Obrazek w mediach:
mikumirumikuru.deviantart.com