Işıl ışıl parlayan güneşin arkasında senin gelmeni bekledim hep.Gökyüzü üstüme düşüyordu sanki senin adımlarınla.Ağaçlardan topladığım meyvelere özendiğim gibi sana da özendim saçlarına dokunurken.
Etrafımı kalabalık bulanıklaştırsa da tenhalaştırdım senin için dört bir yanımı.Mevsimler senin özleminle doldu taştı.Yazın kifayetsizliği,kışın berduşluğu sardı sen yokken.
Ömrümden yapraklar eksilirken,ağaçlarım budanırken,meyve veremezken mum gibi eriyorum.
Gözlerini bana çevir,çiçekler gibi.
