မျဖစ္သင့္ေသာ သံုးပြင့္ဆိုင္

မျဖစ္သင့္ေသာ သံုးပြင့္ဆိုင္ အပိုင္း - ၁

မျဖစ္သင့္ေသာ သံုးပြင့္ဆိုင္ (အပိုင္း-၁)
@@@@@@@@@@@@@@@@@

'ေဟ့ေရာင္ ေဆာင္းသုတ မင္းကကြာ ကာဆီး ကာဆီးနဲ႔'

'ငါေၾကာက္လို႔ပါ ရန္မျဖစ္စမ္းပါနဲ႔ လြမ္းရာ'

'မင္းက အေျခာက္လား'

သူ႔ကို အေျခာက္လို႔ ေမးလာေတာ့ ရယ္ခ်လိုက္မိေတာ့မလို ျဖစ္သြားတာကို အတင္းဖိသိပ္ မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီး ေခါင္းခါယမ္း ျပလိုက္မိသည္။ ပါးလ်လ် ခႏၶာကိုယ္ေလးနဲ႔ လြမ္းႏွင္းေဝ ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးက ခႏၶာကိုယ္ကသာ မိန္းကေလး၊ ဝတ္ပံုစားပံု အယူဆ စိတ္ထား ေတြက မိန္းကေလးႏွင့္ လားလားမၽွ မသက္ဆိုင္၊ ေတာ္ရံုတန္ရံု ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ စိတ္ျမန္ လက္ျမန္ ဆိုတာကို လြမ္းတို႔က ရယ္တာေပါ့၊ ထစ္ခနဲဆို လက္ကအရင္ ေရာက္ၿပီးသား ဘယ္သူ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ထိုးပစ္မယ္ ဆိုတာက အရင္၊

ဂ်ဲင္းအက်ႌ နဲ႔ ဂ်ဲင္းေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားသည့္ လြမ္းက မိန္းကေလး ဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွ အေျပာမခံႏိုင္သူ၊ ဆံပင္ကို ခပ္တိုတိုသာ ညႇပ္ေလ့ရွိၿပီး နားတစ္ဖက္ေဖာက္ ထားတာက အသားညိဳ ေနသူဆိုရင္ လမ္းသရဲလို႔ ထင္ႏိုင္ေသးသည္။

'ေဆာင္း ငါဗိုက္ဆာတယ္ အိမ္ျပန္ရင္ မာမီက ငါ့ကို ေျပာေနမွာ ငါ့ကို မင္းအိမ္မွာ တစ္ခုခု လုပ္ေကၽြးကြာ'

'ေဆးခန္း အရင္ျပမလား မ်က္ႏွာမွာ ထိသြားတာဟ'

'ျပဘူး ေဆးခန္းေတြ ဇယားရႈပ္တယ္ ဘာျဖစ္တာလဲ ဘာလဲ ဆိုရင္ ငါနဲ႔ ထပ္ကြိဳင္ေနလိမ့္မယ္'

ေျပာတာလည္း ဟုတ္ေနတာမို႔ မ်က္ႏွာႏုႏုေလးမွာ ဒဏ္ရာျဖစ္ေနတာကို ေငးရင္း သက္ျပင္းခ်မိသည္။ သူ႔မွာသာ လြမ္းမ်က္ႏွာေလးမွာ ဒဏ္ရာထင္သြားမွာကို ဂရုတစိုက္ အေရးတယူ ျပဳေနေသာ္လည္း လြမ္းတို႔က မ်က္ႏွာက ဒဏ္ရာ ဆိုတာကို အေရးကို မလုပ္ပါေခ်။

'လြမ္း ငါက ေနာက္တစ္ပတ္ဆို အလုပ္ရၿပီကြာ မင္းေန႔တိုင္း စိတ္မထင္ရင္ ရန္ျဖစ္ေနလို႔ ရမလား'

'ငါ့ကို ပူမေနနဲ႔ မင္းဖာသာ မင္းသာ စိတ္ပူစမ္းပါ'

ေျပာရင္း စီးကရက္ကို မီးညႇိၿပီး ရွိုက္ဖြာေတာ့ သူစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္မိသည္။ ေတာ္ပါေသး၏။ ကြမ္းမစားတတ္တာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမလိုလို၊