Reminds me of You (Shurs Fanfiction)

CHAPTER ONE

Sharlene POV

"HEY!!!," I shouted then he stopped walking and then looked at me. Napatunganga na naman tuloy ako sa kagwapuhan meron siya. Badtrip! bakit ba kasi ganito epekto sa akin ng nilalang na 'to. "Why?," he asked back. Wow! ako pa talagang tinanong niya ng 'why?' samantalang ako ang dinala-dala niya dito, ni hindi ko nga siya kilala eh. Hinila ko ang brasong hawak niya sabay tingin sa kanya. 

"Where do you think we're going? Maybe you have bad intention in me 'noh? Don't you dare mister 'cause I swear I'll fight you," tapang-tapangan kong sabi. Then bigla siyang ngumiti sa akin. "You're beautiful and brave miss and I admire it," he said. Di ko tuloy mapigilan na di magblush. Bwiset na 'to pati sarili ko tinatraydor ako, 'hoy! Sharlene wag ka nga papadala sa mga pinangsasabi niyan baka mamaya niyan may masama yang balak sayo', pagalit ko sa sarili ko.

"Y--yyouu? W-hhat do you want?," medyo pautal ko ng tanong. Ewan ko ba pero bigla akong kinabahan sa presensiya niya, sino ba kasi 'tong lalake na 'to?

Then he mischievously smiled at me. "You're asking me, what I want? What if I say, I want you?," he said. Lalo tuloy akong namula sa sinabi niya. "You Perv!," sigaw ko sa kanya sabay bato ng handy throw pillow ko na nakasabit sa ibabaw ng trolly bag ko. Eksaktong natamaan siya sa mukha. Oopps! patay na! 

"Aray! it hurts you know," sabi niya sabay tingin sa akin habang hawak ang ulo niya. Bigla naman namilog ang mata ko sa sinabi niya. "Did I hear you right, you speak filipino language?," tanong ko sa kanya. Napansin ko na naningkit yung mata niya sabay tingin sa akin ng seryoso.

"Yeah! I'm filipino, so I know how to speak," he casually said. Bigla kong natuptop ang noo ko. "My gosh! pakahirap pa ko mag-english yun pala marunong ka rin pala magtagalog, kaloka!," naiiling kong sabi. "I didn't tell you na mag-english  ka kaya di ko kasalanan na nahirapan ka," bigla niyang singit. Di ko napigilan na tignan siya ng masama, gwapo sana kaso suplado.

"Suplado ka rin pala sa personal 'noh! teka nga hoy! ikaw, why did you brought me here? Siguro manyak ka talaga and you really have bad intention in me," mataray kong sabi. Bigla siyang umiling-iling. "Excuse me miss, wag ka nga basta mamintang ni hindi mo nga ako kilala eh!"

"Exactly I don't know you, kaya di ko alam if mabuti kang tao or hindi and besides diba kakasabi mo lang kanina, you want me, so it just prove it na you're a pervert." Nagulat ako ng bigla siyang tumawa. Yung totoo anong nakakatawa sa sinabi ko?? Di ko tuloy mapigilang di mainis sa biglang pagtawa niya. 

"Hey! anong nakakatawa sa sinabi ko?," mataray kong sabi. Tumigil na siyang tumawa sabay tingin sa akin ng seryoso. "LAHAT! panung hindi ako matatawa di ko akalain na you will take seriously what I've said before," aniya. "So you mean, niloloko mo lang ako kanina?," balik tanong ko sa kanya. Tumango tango siya. "Exactly! sa tingin mo ba papatulan kita? Of course not, I do have a tas---," di niya natapos yung sasabihin niya dahil bigla ko siyang sinuntok. I really get pissed off. "SH*T!," mura niya sabay tingin sa akin ng masama. Tinignan ko rin siya ng masama. "G*go!," ganti kong mura bago ko siya iniwan. Sorry for my words! Badtrip talaga ako sa taong yun, di ko talaga napigilan ang sarili ko na sapakin siya. Paano ba naman nakakapikon kaya siya, ano ba? bakit katulad niya pa ang naencounter ko dito sa KOrea! Of all the people isang mayabang pa na tulad niya ang nakita ko dito sa Korea.

"HOyyy Misssss!," narinig kong sigaw niya. Wala akong pakialam kahit magsumigaw siya magdamag, wala akong balak lingunin siya. Pinagpatuloy ko lang ang paglalakad ko and then biglang may pumigil sa braso ko kaya muntik ko ulit siyang sapakin.

"Ohh! whooaa! Calm down, di ako lalaban!," taas kamay niyang sabi. Pinaningkitan ko siya ng mata. "Anong pang kailangan mo?," iritable kong sabi. "Grabe miss, I didn't expect na ang lakas mong sumuntok." "Gusto mo dagdagan ko pa," sabi ko at akma ko siyang susuntukin.