Reminds me of You (Shurs Fanfiction)

CHAPTER TWO

Almost 30 minutes ang itinagal ng biyahe namin, and wala akong kaideideya if saan niya ko balak dalhin. Agad niyang binuhat ang gamit ko pagkababa namin ng sasakyan niya. Pinigilan ko ang braso niya kaya taka siyang tumingin sa akin.

"Teka nga! saan mo ba ko dadalhin? Huh?," tanong ko sa kanya. Ngumiti siya sa akin.

"In my place of course," he answered. Bigla naman nanlaki ang mata ko O_O. Tama bang narinig ko dadalhin niya ko where he lives?

"Hoy! at sinong may sabi sayo na doon ako magstay sa place mo, wala akong balak sumama sayo 'no! give me my things," sabi ko sabay hila sa maleta ko na hawak niya. Agad niya namang iniiwas yun. "You're really stubborn you know, don't worry miss taray I don't have any bad intentions, I'm just here to help." Bigla ko siyang pinamaywangan. "Hindi naman ako humingi ng tulong sayo ahh kaya ko naman kasi ang sarili ko." "So you mean, ayaw mo na tinutulungan kita?," bigla niyang tanong sa akin. Tumingin ako sa kanya at seryoso lang siyang nakatingin sa akin. "Yes I don't want any help from you," I said. And then bigla siyang bumuntong hininga.

"Unbelievable! Imbis na magpasalamat ka na lang sa akin, tinatarayan mo pa ako at nagyayabang ka pa!" Napataas bigla ang kilay ko dahil sa sinabi niya. "Hey! Excuse me, hindi ako nagyayabang, I'm just stating the fact." "Oh really! So you mean you can live here without asking any help? Is that what you mean?" "Exactly!" "So may I ask you, are you familiarize with this place? Do you know how to speak korean? I believe you don't know to speak it right?" "Judgmental ka! Alam mo?" "Nope! I'm just stating the fact!," he said then smirked. Aba't ang damuhong to mayabang din talaga! Nagawa pang gayahin ang sinabi ko! Grrrr! ang sarap paslangin! Tinignan ko siya ng masama.

"Mayabang ka rin pala talaga ano?," inis ko ng sabi. Sa totoo lang naiinis na kasi talaga ako sa kanya. Alam ko naman na nagmamagandang loob lang siya sa akin para tulungan ako kaso nakakagigil naman kasi siya minsan and besides nakakapagtaka lang talaga ang biglaang pagsulpot niya. He gives me another smirk.

"Hindi naman, sa mga taong matataray lang!," he said then look at me. Aba't mukhang pinatatamaan ako. "So anong ibig mong sabihin mataray ako?," taas kilay kong tanong. "Hindi pa ba?" Masama ko siyang tinignan at ganundin siya sa akin.

Habang nagsusukatan kami ng tingin ni Turs nagulat na lang ako ng bigla may umakbay sa amin. "Chill guys! Bawal ang LQ dito!," sabi ng umakbay sa amin sabay ngiti sa amin. And who daheck he is?

"Excuse me! walang LQ nagaganap dito!," sabi ko sabay alis mula sa pagkakaakbay niya. Tumingin naman siya sa akin sabay tingin kay Turs. "Hey! Couz, hindi mo naman sa akin sinabi na you have a very beautiful girlfriend here," sabi nung guy kay Turs. DAheck! ano tingin niya sa akin girlfriend ng Mayabang na nilalang na 'to. No Way!

"Excuse me, hindi niya po ako girlfriend," pagkakaklaro ko. Takang tumingin siya sa akin sabay tingin ulit kay Turs. "Really?," he asked Turs. "You heard her right! She's not my girl, ok?," sabi ni Turs sabay tingin sa akin. Tinaasan ko lang siya ng kilay. Inis pa rin ako sa kanya.

"So who is she? Is she a lost princess from a far away kingdom?," he said then smiled at me. Di ko naman din mapigilang di magblush sa sinabi niya pero agad akong umiwas sa tingin niya. "No, she is a cursed princess and been deported here because of her bad attitude that cannot be tolerated from her kingdom," Turs said. Aba't ang damuhong ito wala talagang pasintabi magsalita. ASAR!