Did You Wait? [JIMIN]

Κεφαλαιο 8ο

Αννα POV

Εκείνες η γλυκιες μανάδες που υποστηρίζουν τα παιδιά τους και δεν τα φωνάζουν όταν κάνουν μικρά λάθη...Υπάρχουν;

"Σχεδόν 2 ώρες έλειπες!Τόσες δουλειές είχες να κάνεις και απλά κοιμήθηκες!Μετά βγαίνεις και έξω!"

Αφότου γύρισα σπίτι με έπιασε η μανα μου και άρχισε να μου κάνει κήρυγμα.

"Αμνησία έχεις;" και εγώ δεν είμαι και η καλύτερη κόρη να τα λέμε και αυτά.

"Σε άφησα....σε άφησα αλλά λίγο μυαλό δεν έχεις;Όλοι μέρα τίποτα δεν έχεις κάνεις!Μαθήματα;Μαθήματα έκανες;Φυσικά και όχι ποτε κανείς δλδ..."

Πότε θα τελειώσει;Δεν αντέχω άλλο.Θέλω να πάω στο δωμάτιο μου

"Συγγνώμη αλλά μπορώ να πάω πάνω τώρα;"

Η μάνα μου φαινόταν πολύ εκνευρισμένη.'Έπρεπε απλά να κάτσεις σιωπηλή να με ακούς' μπορούσα να μαντέψω την σκέψη της.

Μάλλον έπρεπε,τώρα δεν πρόκειται να με αφήσει ήσυχη

"Τι αχάριστη κόρη έχω πια"είπε και με κοιτούσε με ένα βλέμμα...θα έλεγε κάποιος ότι ήταν έτοιμη να με διώξει από το σπίτι.

Άμα το κάνει όμως,δεν έχω άλλη επιλογή από το να φύγω.

Δεν είμαι αχάριστη.Ξέρω ότι πέρασε πολλά για να με μεγαλώσει και μαλλον εχει περασει μια δύσκολη ζωη....Όλα αυτά μάλλον την έκαναν να φέρετε έτσι τώρα.Εγώ όμως τι φταίω;Φταιω που γεννήθηκα;..... μαλλον χα..χα

"Τελος παντων το ξεχνάω για τώρα,εχω μαγειρέψει αφου δεν μαγείρεψες εσυ.Ελα να φας." Είπε και άρχισε να κατευθύνεται προς την κουζίνα.

"...Δεν πινάω"της είπα ενώ γύρισα να πάω προς τις σκάλες

"Δεν σε αντέχω πια"είπε η μάνα μου με έναν αναστεναγμό

Επιτέλους είμαι στο δωματιο μου.

Τι θα έκανα χωρίς το δικό μου δωματιο;

Μετά από 1-2 ωρες περπάτημα ειμαι εξαθλιωμένη...και πρέπει να κάνω τουλάχιστον κάποια από τα αυριανά μαθήματα...Απλά θέλω να κοιμηθώ...

Άφησα έναν αναστεναγμό και σηκώθηκα από το κρεβάτι και πηγα προς το γραφείο μου και έκατσα στην καρέκλα.Έπρεπε να αρχίσω τα μαθήματα αλλά αποφασισα να ζωγραφίσω λιγο στο τετραδιό μου.

Τότε άκουσα ειδοποίηση από το κινητό το οποίο δεν είχα ανοίξει από τότε που είχα κοιτάξει τι ώρα είναι....