mijn redding

hoofdstuk 65 (deel 2)

Haar begravenis is over twintig minuten.

Gekleed in een donkere broek, een t shirt en mijn leren jasje met mijn allstars. Liep ik het gebouw binnen.

Het rook naar dode mensen.Een geur waarvan ik mezelf beloofd had dat ik het nooit meer zou hoeven ruiken.

Iedereen was gewoon comfortabel gekleed. Zo zou Lenna het gewild hebben.

Het is nog steeds niet tot me door gedrongen. Maar ik weet dat het niet lang meer zal duren. 

"We zouden graag nu haar beste vriendin naar voren willen roepen. Bella?" zei de priester man zachtjes.

Ik liep langzaam naar voren, bedroefde ogen keken mij allemaal aan. Zelfs een paar paparazzi's durfde te komen. Maar max jaagde ze snel wag. Thanks Max.

Ik was helemaal klaar om zo'n typische begravenis speech te geven. Maar toen ik hun gezichten zag, en de kist, en alle bloemen boven op de kist, en als laatste een foto van haar mooie gezichtje, werd het allemaal in eens te echt om zoiets simpels te gaan vertellen.

Ik slikte mijn tranen weg en begon.

"Lenna. Lenna was mijn beste vriendin. Lenna, ik ontmoette haar voor het eerst toen ze melk over mij heen gooide bij de cafataria ding." Ik grinnikte zachtjes.

Het stille publiek gaf me aan om verder te gaan. Dus vervolgde ik mijn verhaal.

"En ik herrinner me nog goed. Je was het knapste meisje wat ik ooit had gezien. Ik praatte voor het eerst met je toen ik je huilend gevonden had in het schoonmaakhok. En daarna, spijbelde we samen." Ik keek snel even naar Demi, maar ze leek niet boos.

Inmiddels rolde een traan over mijn wang, en ik deed heel hard mijn best om de rest tegen te houden.

"En daarna, werden we beste vriendinnen. Misschien op sommige momenten zelfs meer dan dat. En ik vond het geweldig. Je kon me laten glimlachen, schateren en kreunen tegelijk. Vooral dat laatste. Gosh, dat klinkt vies. En als ze nu hier was zou ze me compleet uitlachen."

Ik glimlachte stil, veegde een waterval van mijn wang af en draaide me richting haar kist.

"Ik heb van je gehouden, Lenna-Anne. Wow, ik heb je lang zo niet genoemd, en je gaat me waarschijnlijk vermoorden omdat ik je zo noem. Maar dat kan je nu niet meer, hé? Omdat een godverredomme fucking dronken iemand jou fucking heeft weggenomen van ons"

Ik draaide me weer naar het publiek, en haalde diep adem.

"Een dronken automobilist heeft haar weggenomen van mij. Van jou. Van ons."

Ik draaide me nog een keer naar de kist en pakde het foto'tje van haar.

"Ik hou van je Lennipenni"

En daarna moest de priester mij ondersteunen toen ik terug liep naar Demi. Ik kon geen stap meer zetten, en helemaal niks meer zien. Het enigste wat ik nog kon was janken, en dan niet een beetje. Nee echt mega rivieren vol.

Hij liep weer terug en schraapte zijn keel. "Lenna's lichaam was te......Verwond..... Om nog, uhm, in een kist te leggen, dus hebben we besloten allemaal dingen die bij haar horen te begraven."

Te verwond. Als in, haar hoofd ligt aan de ene kant van de weg. En haar been aan de andere.

Ik kon haar al een grapje horen maken over dat-haar eigen dood.

Alsof het haar niks deed.

"Waarom stak Lenna de weg over?"

"Dat deed ze niet, maar de helft deed dat" en dan zou ze helemaal stuk gaan.

Ik kon haar perfecte engelachtige stem dat horen zeggen, wat mij even helemaal warm maakte van binnen.

Ik liep samen met Demi naar de kist  die al bijna helemaal gevuld was met spullen.

Mijn handen ging in mijn zak en haalde daar een kettingetje uit. Ik wreef erover heen met mijn vinger en liet het toen zachtjes in de kist vallen.

Het was een ketting met onze gang sign eraan. Ik was het van plan aan haar te geven zodra ik terug op school zou zijn.

Maar ik zal het nooit meer kunnen doen.

Ik zal er nooit meer met haar kunnen praten.

-------------------------------------

A/N tadumm, dit is het hele hoofdstuk :), dit deel 2 ding is dus wat zeg maar weggegooid was