mijn redding

hoofdstuk 67

Bella's POV: 

Ken je die momenten dat je gewoon de ruimte in staart? Dat er werkelijk helemaal niks in je gedachten is, maar toch wil je niet gestoord worden. Je wilt gewoon alleen zijn.

Nee?

Nou dan zal het wel weer aan mij liggen.

Maar nog steeds, het was een van die momenten. Ik was in een trance, zo ver weg met mijn gedachten dat ik het niet door had dat er iemand naast me kwam zitten op mijn bed.

"Wat?" vroeg ik toen ik het eindelijk door had. Ik vroeg het zachtjes, maar toch kwam het er uit in een boze toon. Grappig hoe dat werkt.

"What's up kid?"

Ennnnnnnnnn- daar gaat mijn vredige rust.

"Niks," zuchtte ik. Nick daarintegen, vond het niet geloofwaardig.

"Je ziet er dood uit"

Ik haalde mijn schouders op. "Een van die dagen"

En hij liep niet weg. Waar de fuck ging dit gesprek heen?

"Well, hier. Ik.....heb dit voor je" zei hij nerveus, terwijl hij het flesje water gaf.

Ik keek hem doordringend aan. "Dank je?"

Hij knikte. "Kom met me mee."

En voordat ik iets terug kon zeggen, werd ik meegesleurd uit de bus voor het eerst in dagen. Ik leek wel een vampier,  in elkaar krimpen toen de felle zon mijn zielige oogjes raakte.

Ik werd de arena in geleid, het voelde alsof ik geblindoekt was. Ik had geen enkel idee wat er aan de gang was. Maar iets in mij vertelde dat ze iets geheim hielden voor mij. En ik wist dat ik het niet leuk ging vinden.

Waarom ben ik niet gewoon in de bus gebleven?

Ik werd practisch gezien backstage geschoven, waar ik in de handen belande van twee jongens in hele strakke shirts.

"Ze is klaar," besloot Nick, en hij schuifelde weg

De kale man gaf me een microfoon, en bekeek me goed.

"Je schoenen zijn vies." zei hij en klikte met zn tong in afschuw.

Ik keek neer op mijn vaak gedragen AllStars, die ik heen en weer schopte onder mijn stoel. Hey, ze zijn mijn favoriete schoenen. Fuck off.

"En jouw t-shirt is te klein. Wat doe ik hier?" 

De kale rolde met zijn ogen. Beetje shagerijnig?

Ik draaide mijn ogen naar de grond. "Je herrinnert me aan Simon Cowell," zei ik zelfverzekerd.

Nog een oogrol en hij mompelde wat wat leek op "ik krijg hier niet genoeg betaald voor"

Een paar tien minuten later, en ik stond hier nog steeds afgesloten met twee mega enge dudes. Ze blokkeerde de uitgangen, en weigerden te praten.

Dus, in een allerlaatste poging om hier weg te komen, ademde ik diep in en rende ik naar de niet-kale gast, ik ramde zo hard als ik kan tegen hem aan.

Maar ik bouncde weer terug als een stuiterbal.

"Dude, wtf heb je een 8-pack ofzo?"

Hij zuchtte. "I work out"

Dus, natuurlijk, deze wonderbaarlijk aardige mannen kreeg een prive optreden van het liedje 'Sexy And I Know It'

En toen, verscheen die overbekende jongen met het klapboord en een microfoon-oortje. 

De stage guy, ik denk dat je hem zo noemt.

"We zijn klaar op het podium"

Ik stopte hem voordat hij kon weg gaan.

"Wat de hell is er aan de gang?" commandeerde ik

"Je gaat samen met Demi op het podium sound checken."

Ik staarde hem achterdochtig aan. "Ik geloof je niet."

Hij zuchtte hard. "Kom je nog of niet?"

Boos, zette ik mijn voet neer en grinnikte ik. "Nope."

En met een knip van zijn vingers tilde meneer kaal en meneer niet-kaal mij op en zetten mij op het podium.

Fuck

------------------------------------------

Daar, voor te veel mensen om te tellen. Met een grinnikende Demi in het midden van het podium.

Het publiek joelde, schreeuwde en klapte. Wtf, ben ik ineens beyonce ofso?

"Demi, wat is hier aan de gang?" vroeg ik terwijl ik de microfoon van me af hield.

Ze lachte naar het publiek, en keek me aan met een onschuldige blik.

"Ik wist dat je zonder die bodyguards hier niet heen zou gaan, maar kijk! Ze houden van je!"

Als Demi niet al zoveel voor me had gedaan, en als ze me niet aan had gekeken met de meest zielige puppy oogjes ooit, was ik het podium afgestampt en was ik nooit meer terug gekomen.

Maar natuurlijk, was het allemaal wel zo. Dus ik bleef.

Dit maakt me best wel bang.

"Dus, wie wil wat aan Bella vragen?"

Tegen mijn zin in staken onwijs veel mensen hun hand op. Ik kan hier niet zijn, laat staan dat ik hier normaal antwoord kan geven.

"Jij" besloot Demi, ze wees naar een meisje en gaf me snel een bemoedigende lach.

"Hoe is het om met Demi samen te wonen?" vroeg ze.

De hele ruimte werd dood stil, iedereen keek naar mij, wachtend op een antwoord.

"U-uhm. Het is geweldig! Het is tot nu toe heel erg l-leuk" stotterde ik.

Demi, die mijn ongemakkelijkheid voelde, kwam naar me toe, side-huggde me en kusde het topje van mijn hoofd. Wat het hele publiek liet gillen.

"Volgende vraag. Jij"

Ik staarde naar Demi. Dit was nog niet over?

"Ben je lesbian for Demi?"

Ik kon mijn gegrinnik niet tegen houden bij die.

"Gadver..... Ze is soort van...... Mijn moeder......... Dat zou zo... Raar zijn........" lachte ik, een beetje van slag door het idee.

"Vind je mij niet hot?"  grapte Demi.

Ik rolde met mijn ogen, en ging verder met de vragen totdat ik EINDELIJK weg mocht.

Okay, het was niet zo slecht. Er waren een paar goede vragen! En ik geef toe- Ik had een klein beetje plezier. Maar niet tegen Demi zeggen of ik bijt je!

Voor de paar minuten dat ik daar op het podium stond, zag ik iets. Iets waarvan ik normaal zou kotsen vanwege de lievigheid, maar ik vond het eigenlijk......raar genoeg, perfect.

Ik zag die mensen, een paar kiddo's, die elkaar nog nooit hadden ontmoet. Gewoon vreemdelingen, in meerdere manieren. Maar ze gingen met elkaar om, en kwamen bij elkaar als een familie.

Het verwarmd mijn hart en het maakt me bang. Familie blijft niet voor altijd zo. Of teminste, dat is wat ik heb geleerd.

....

Ken je die momenten dat alles op zijn plek valt? Dat het allemaal perfect is. Alles is onwerkelijk en je kan amper geloven hoeveel geluk je hebt. Dan kijk je om je heen, en je knijpt jezelf, en je realiseerd dat je NIET aan het dromen bent......... En dan valt alles uit elkaar.

Yeah, dat is dus net gebeurt.

Well, fuck me.

----------------------------------------------------