ဘ၀ျခင္းျခားပါေစ ခ်စ္မွာ {COℳPℓξፐξD}

ဘ၀ျခင္းျခားပါေစ...ခ်စ္မွာ(1)(Z+U)

ညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္……

လူေျခတိတ္ဆိတ္ေနျပီး အလွည့္က်ကင္းေစာင့္ေနသည့္ ရဲမက္မ်ားမွအပ နန္းေတာ္တခုလံုး အိပ္ေမာက် ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနပါသည္။

“ျဖည္းျဖည္း မင္းၾကီး……! ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးျပတ့ဲ မီးအိမ္ေလးက ျမင္သာရဲ႕လား"

ထိုအခ်ိန္ နန္းေတာ္အေနာက္ဘက္၌ သုတ္သီးသုတ္ပ်ာသြားေနၾကတ့ဲ အမ်ိဳးသားႏွစ္ဦး...

ထိုအမ်ိဳးသားတို႔သည္ကား တေယာက္သည္ ႏိုင္ငံသခင္ေရေျမသနင္း ျပည့္ရွင္မင္းၾကီးျဖစ္သည့္ Do Junmyeonျဖစ္ျပီး မီးအိမ္ေလးကိုင္၍လမ္းျပေနသူမွာ မင္းၾကီး၏ လက္စြဲေတာ္ Choiကုန္းကုန္းပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

“ရွဴး...!တိုးတိုးေျပာပါ! တျခားသူေတြ ႏိူးကုန္ပါ့မယ္"

“ဟုတ္က့ဲပါ မင္းၾကီး..."

သူတို႔ရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္က နန္းေတာ္ၾကီးအေနာက္ဘက္ ကန္႔သတ္နယ္ေျမဆီသို႔

မင္းၾကီးက အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ သန္ျမန္သည့္ အရြယ္မို႔ ဘာမွမျဖစ္ေပမ့ဲ သူ႔လို ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ အဖိုးၾကီး အတြက္ေတာ့ အနည္းငယ္မ်ွ သြားရုံျဖင့္ အေမာဆိုက္ေနပါျပီ

“ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ပါ့မလား မင္းၾကီး..."

ကန္႔သတ္နယ္ေျမၾကီး၏ အမွတ္အသားျဖစ္သည့္ ခ်ယ္ရီပင္ၾကီးေက်ာ္လာသည္ႏွင့္ ေနာက္ေက်ာထဲ စိမ့္ခနဲ

ေအးသလိုလို ခ်မ္းသလိုလို ျဖစ္လာခ့ဲသည္မို႔ မင္းၾကီးအားအေၾကာက္ေျပ စကာလွမ္းေျပာလိုက္သည္။

ငယ္ငယ္ကတည္းက မိမိလက္ေပၚတြင္ ၾကီးျပင္းလာေသာ ကေလးမို႔ မင္းၾကီးျဖစ္ေနေသာ္ျငားလည္း ကုန္းကုန္းအေနျဖင့္ ေျပာရဲဆိုရဲရိွလွပါသည္။

“ေမာင္မင္းက ေၾကာက္လို႔လား"

ကိုယ္တိုင္က ေက်ာထဲစိမ္႔ခ်မ္းေနေပမ့ဲ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ေနတ့ဲလူတေယာက္အေနနဲ႔ မိမိရဲ႕ လက္ေအာက္ငယ္သားေရွ႕မွာ သတၱိနည္းျပေနလို႔ မျဖစ္...

ေၾကာက္စိတ္တို႔ကို ဖံုးကြယ္လိုက္ျပီး မေၾကာက္သည့္ေလသံျဖင့္ မာန္တင္းကာ ျပန္ေမးလိုက္ပါသည္။