IV OF SPADES Imagines

+ para sa'yo

  ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬  

0 2

p a r a  s a ' y o

b l a s t e r  s i l o n g a

  ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬  

"So, saan mo gusting kumain ngayon?"

Inikot mo ang iyong mata sa paligid na punong-puno ng puwedeng makakainan. Mayroong Chinese food, Korean food, Filipino, Japanese, Italian at iba pa. Nagkalat ang mga makukulay na mga ilaw sa daan kaya naman ay kitang-kita mo ang mga putahe na inihahanda nila.

"Napakahirap naman pumili." Sabi mo sa iyong isipan at sumimangot.

Tila naman nabasa ng kasama mo ang nasa isipan mo dahil hinigpitan niya ang pagkahawak niya sa kamay mo na naging dahilan upang mapatingin ka sa malalalim niyang mga mata. Nakangiti siya sa iyo.

"Wala kang mapili? Alam mo, gusto kong tikman 'yung Korean food ngayon. Masarap daw kasi sabi nila, eh tapos hindi ko pa natitikman. Sana ikaw din."

Tumango ka. "Sige, okay lang sa'kin ang Korean food. Nalula ako sa dami ng kainan eh!" tumawa ka at sabay kayong naglakad papunta sa pinakamalapit na Korean restaurant.

Andito kayo ngayon sa isang parang Food Park kung saan iba't ibang putahe ng iba't ibang bansa ang pupuwede niyong kainan. Ikaw naman, hindi ka naman masyadong gala kaya hindi mo alam kung ano ang masarap at sa hindi. Hindi ka rin naman maarte sa pagkain kaya kahit ano, okay lang sa'yo. At isa pa, gusto mo ring tumikim ng ibang pagkain kaso hindi mo lang alam kung ano.

Buti nalang din pala, kasama mo ang kasintahan mong si Blaster. Mahilig 'tong kumain ng iba't ibang pagkain, eh. Halos lahat na ata ng cuisine natikman nito sa buong mundo.

Pumasok kayo doon sa Korean restaurant at naupo sa pwesto niyo. May lumapit naman sa inyo at kinuha ang order niyo. At dahil wala ka ring kaalam-alam sa mga kinakain ng mga Koreano, hinayaan mo na lang din na si Blaster ang umorder. Nang maka-alis naman 'yung tao, nabalot kayong dalawa sa katahimikan.

"Sigurado ka 'bang wala kang gig o rehearsal ngayon?" tanong mo.

Hinawakan niya ang kamay mo na nakapatong sa mesa. "Sabi ko naman sa'yo, wala."

"Talaga?"

"Oo nga."

"Sure ka?"

Umiling siya. "Meron naman pero hindi naman importante –"

"Blaster, sabi mo huling beses na 'yun mangyayari? Alam mo naming ayokong hindi ka umaattend ng mga rehearsals niyo para lang sa'kin."

"Pero... ayoko naman mawalan ng oras para sa'yo."

Ngumiti ka sa kanya. "Naiintindihan ko naman. Okay lang sa'kin."

Nag-pout siya. "Eh kung okay sa'yo, sa'kin hindi. Mas importante ka 'no."

Naramdaman mong namula ang mga pisngi mo. Alam na alam niya talaga ang mga salitang dapat sabihin para pakiligin ka.

"Kahit kalian ka talaga," nangigigil mong sabi sabay kurot sa kanyang pisngi.