Dynasty {Remus Lupin} [Marauders]

EPILOGUE

REMUS LUPIN

Jaren later zit ik samen met Katherine aan de ontbijttafel voor de laatste keer voordat ze naar Hogwarts gaat. "Maakt het je uit in welk huis ik kom?" Vraagt Katherine — die het liefst Kath wordt genoemd.

"Waarom zou ik? Het maakt me uit of je je best doet, en dat je lol hebt," zeg ik. "Je krijgt toch dezelfde lessen als alle andere huizen, wat zou het uitmaken?"

Een glimlach speelt rondom haar lippen, en ze zet haar lege mok neer. "Waar denk je dat ik zal komen?"

"Ik heb geen idee," grinnik ik. "Je zou overal kunnen komen. Waar wil je komen?"

Ze fronst lichtjes, "het maakt me niet uit, zolang ik gewoon maar lessen kan volgen." Ik kijk haar met een glimlach aan, en ze kijkt glimlachend terug. "Ik ga je missen, pap."

"Ik ga jou ook missen, Kathy," zeg ik.

Ze rolt haar ogen speels, "ik heb je al gezegd dat je me niet meer Kathy moet noemen."

"Maar je vind het leuk," zeg ik. Ze mompelt wat, waardoor ik mijn wenkbrauwen optrek. "Wat zei je, Kathy?"

"Dat je het gewoon doet om me te plagen, dat hoor ik ook wel," zegt ze. Katherine heeft de gave om gedachtes te lezen, ze is een Legilimens — hoewel ze er zelf vrij weinig voor hoeft te doen, soms zelfs niets.

"Dat zou je niet meer doen," zeg ik. Ze grinnikt zachtjes, en staat dan op. "Waar ga je heen?"

"We moeten al bijna op het perron staan," zegt ze. "Ik wil niet te laat weggaan." Ze loopt naar de gang, waar ze haar jas aantrekt, en de tas op haar rug hijst.

Verwachtend kijkt ze me aan, waardoor ik hoofdschuddend haar koffer pak. "Ik kan niet geloven dat je nog steeds dat doet."

"Ik kan niet geloven dat jij daar nog steeds intrapt," zegt ze. Ik pak haar hand vast, en we verschijnselen naar het perron. Ik geef Katherine's koffer af bij een medewerker, en loop mijn verwonderde dochter dan achterna.

Ze draait zich om, en stapt in mijn armen. Ik ga met mijn hand door haar lichtbruine haar, terwijl ze glimlacht. Ze trekt zich na een tijdje terug, en ze pakt mijn handen vast.

"Je gaat het wel redden alleen, toch?" Vraagt ze. Ik knik grinnikend. "Ik zal je snel schrijven, pap."

"Dat hoop ik wel," zeg ik. Ik druk nog een laatste kus op haar hoofd, en ze stapt de trein in. Vanuit een raampje zwaait ze me nog na, en ik zie de trein steeds vager worden. Ik heb mezelf telkens afgevraagd wat er zou gebeuren zodra Katherine naar Hogwarts zou gaan, en ik denk dat ik daar al snel achter ga komen.

Ik heb me ook vaak afgevraagd wat er zou zijn gebeurd als Madeline niet zou zijn overleden, maar ik denk dat ik dat maar niet moet doen. Ik verschijnsel weer terug naar mijn huis, waar ik op de sofa ga zitten.

Ik pak een foto van Maddy vast, waar we allebei op staan. Ze kijkt stralend in de lens, en het geeft me een vrolijk gevoel, hoewel het nog steeds pijn doet dat ze weg is. Ik pak een pen vast, en pak erbij ook een blaadje, wat ik vaker doe.

Ik besluit een brief te schrijven aan Madeline, hoewel ze ze niet kan lezen. Ik moet mijn gevoelens toch uiten; het kan niet voor altijd opgekropt zitten.

Lieve Maddy,

ik heb er geen woorden voor; Kathy is naar Hogwarts gegaan, en ik kan niet trotser zijn dan dat ik nu ben. Ze is nu al een slimme heks, en ik houd met heel mijn hart van haar.

Ze lijkt op jou — iets wat ik heel vaak zegt. Ze is haar eigen persoon, maar ik zou zeggen dat ze wel op jou lijkt. Ze is een wonderkind, en ik weet niet waar ik zonder haar nu zou zijn geweest.

Ik mis je, Madeline. Ik zou willen dat ik je kan vasthouden totdat we in slaap vallen, of dat we stille wandelingen in het bos maken.

Op Katherine na ben ik iedereen verloren, hoewel Padfoot niet is overleden. Ik weet niet wat ik moet geloven, maar ik denk niet dat hij James en Lily heeft verraden. Hij was er kapot van, en hij zou niemand het verlies aandoen wat hij heeft geleden met Marlene.

Madeline, ik houd van je, en ik mis je verschrikkelijk. Ik had gehoopt dat onze levens met elkaar langer zouden zijn; dat ons verhaal langer zou zijn.

Remus Lupin, je beau.

------------------

ik ga volgende week waarschijnlijk dood in de toetsweek—het was fijn om jullie gekend te hebben

xX