Wieczna Regentka

14.

Królestwo Polskie...

-Musisz zacząć się pakować, córko... Dzięki tobie Królestwo Polskie znów zazna spokoju i uwolni od jednego z wrogów. Teraz Sułtan Mehmed Han ożeni się z tobą, a ty córko urodzisz mu dzieci, a przede wszystkim syna, Anno...
-Spęłnię swój obowiązek, ale nie myśl, że kiedykolwiek go pokocham, ojcze...- dziewczyna mówiła to obojętnie.

3 tygodnie później...

-Destuuur! Sułtan Mehmed Han Hazryteri! Księżniczka Anna!- wszystkie głowy w Haremie skłoniły się, oprócz dwóch- Valide Ismihan Sultan oraz Haseki Faryi Sultan- która nie przyszła na powitanie Sułtana. Głowa Ismihan nawet nie drgnęła, gdy jeden z eunuchów powiadomił o przybyciu Sułtana.
-Mehmedzie, jak dobrze, że wróciłeś i podpisałeś rozejm z Królestwem Polskim.- Valide Sultan powitała przyjaźnie brata.
-Witaj... Gdzie Farya?- zapytał się zaniepokojony Mehmed.
-W swojej komnacie, bracie- wtrąciła się Nergissah.
-To jest córka króla Polskiego- księżniczka Anna- przedstawił Sułtan swoją przyszłą żonę.- Mam nadzieję, że komnata dla księżniczki jest gotowa, prawda?
-Oczywiście, od razu, gdy napisałeś list zaczęły się przygotowania... - rzekła Ismihan.
-Księżniczko, może zaprowadzić cię do komnaty?- uśmiechnęła się przyjacielsko Sułtanka Nergissah. Anna pokiwała głową na znak zgodzenia się na tą ofertę.

***

Sułtanka Farya kierowała się wraz z Sehzade Ahmedem do Sułtana. Przed komnatą jeden ze strażników zatrzymał ich.

-Sułtanko, nie możecie teraz wejść, Sułtanka Ismihan rozmawia z Sułtanem.
-Nazli, zabierz Sehzade do komnaty.- służka odebrała od Sułtanki małego księcia.- Powiadom Sułtana, że przyszłam.- powiedziała stanowczo.
-Sułtan zakazał, aby kto kolwiek wchodził do niej i przeszkadzał, Sułtanko...
-Jeśli mnie w tej chwili nie wpuścisz to zacznę krzyczeć i zostaniesz stracony!- temu wydarzeniu przyglądała się Meleki Hatun.

* Komnata Władcy*

-Dlaczego nie wybrałeś młodszej i piękniejszej ze córek Króla Polski, Mehmedzie? Przecież każdy wie, Księżniczka Elżbieta jest bardziej kochana przez swojego ojca, niż Anna.- mówiła zdenerwowana Valide Sultan.
-Słyszałem, jak wieśniacy z Królestwa Polskiego mówili, że Elżbieta jest zbyt rozpieszczona na żonę, a zresztą Elżbieta przez to jest popsuta do szpiku kości, a Anna jest dobra, pomagała ludziom.- mówił spokojniej od siostry Sułtan. Nagle rodzeństwo usłyszeli krzyk Faryi. Zaniepokojony Mehmed podszedł do drzwi i otworzył je.- Co tu się dzieje?!- krzyknął.
-Panie, mówiłem Sułtance Faryi, iż nie może wejść do ciebie, bo rozmawiasz z Valide Sultan i nie chciałeś, aby wam przeszkadzano.- wytłumaczył mężczyzna.
-Farya, idź do siebie, później cię wezwę.- Sułtan powiedział obojętnie, bez miłości w głosie, która była jeszcze kilka tygodni temu.
-Jak sobie życzysz, Panie.- Haseki była zdziwiona, że Sułtan ją odprawił, nawet nie spoglądając na nią.

***

Nastał wieczór w pałacu. W sercu pałacu- Haremie- odbyła się się zabawa na cześć polskiej księżniczki. Anna szła do Haremu, gdzie została zaproszona. Towarzyszyły jej siostra Sułtana- Sułtanka Nergissah oraz jej dwórka Jagna.

-Sułtanko, jeśli bym mogła chciałabym cię o coś zapytać...- zaczęła niepewnie przyszła małżonka Sułtana.
-O co chodzi? Czegoś ci brakuje w komnacie?- zaniepokoiła się Nergissah.
-Wszystko dobrze, niczego mi nie brakuje. Dopiero jestem tu kilka godzin i chciałabym się dowiedzieć coś więcej o Sułtanie Mehmedzie, Sułtance Ismihan oraz o pałacu...- Anna mówiła każde słowo cicho i niepewnie.
-No cóż Mehmed, gdy zasiadł na tronie był bardzo młody, miał chyba zaledwie 6-7 wiosen. Wcześnie również stracił matkę...-Anna w tej chwili przerwała Sułtance.
-To Sułtanka Ismihan nie jest waszą matką?- spytała się zdziwiona księżniczka. Nergissah zaśmiała się.
-Nie, to nasza siostra. To dzięki Ismihan Mehmed zasiadł na tronie, a ona została jego Regentką. Mehmed ma również syna.
-Syna?