Accidentally Yours

CHAPTER 3

The Accident

Nico's POV

It was one week ago nang maghiwalay kami ng girlfriend ko that day din nang makita ko ang pinaka maganda ng babaeng nakita ko na sinasaktan lang ng ex ata nya.. Lumapit kasi dun sa panget na babae right after I punched him. Tss so coward haha. That time, hindi ko alam na hindi ako naka disguise kaya iniwan ko sya. Pero, iba sya, hindi nya ako kilala, wait don't tell me that she's taga bundok. It's so impossible, imposible yon kase... maganda sya. Yung feeling na na na-stress ako sa break-up namin ng girlfriend ko, pero nakalma ko dahil sa kanya.

"Anak bumangon ka na dyan!" sigaw ni nanay mula sa baba

"Sige po Nay bababa na, magaayos lang."

"Bilisan mo!"

"Hay nako ang kuli talaga." bulong ko

Habang naghihilamos ako, navi-visualize ko ang magandang mukha ng babaeng nakita ko.

Ano nga ulit name nya? Na... Nami?.. Oo tama! Nami nga yun! I Can't wait to meet her again, kung may pagkakataon.

After I wear my clothes, I started going down stairs. As usual Pancakes, eggs, and hot dogs for breakfast. Diba parang bata lang? Well, I've got no choice that's what Kylie likes. Ano ba naman ang magagawa ko sa five years old na baby namin, syempre ini-ispoil ng mga magulang ko kaya wala akong magawa.

"Sit down" sabi ng nanay ko

"Why are you guys staring at me like that?" tanong ko "Is there anything wrong with me?

"No, wala, may importante lang kaming dapat sabihin sa'yo." Sabi ni tatay

"So what is it?" Sabi ko. may paligoy-ligoy pa sila kinakabahan tuloy ako.

"You have to Marry someone." Sabay sabay nilang sabi pati narin si yaya Bebang na hindi marunong mag-english.

"What?! Why should I Marry someone? Is it a business related matter? Ang alam ko hindi na natin kailangan ng investors para sa Hospital kasi kaya nanaman natin. B-bakit ba?"

"Pfft---" Si Yaya Bebang na parang nagpipiit ng tawa.

"What?!" Inis kong sabi

"Yaya Bebs naman! Bakit ka kasi tumawa!" Sabi ni Nanay

"Nay, Tay, pinagti-tripan nyo ba ako?"

"'Nak, anong date na ngayon?" sabi ni Tatay  

Tiningnan ko yung digital wrist watch ko at napasimangot

"April 1 -_-" sabi ko "HA-HA-HA" pamemeke ko pa ng tawa

Naghalakhalakan nalang sa buong dining area.

Pagkatapos kong kumain ay nagpaalam na ako sa Parents ko.

After Three Hours~

Since free time naman kami at walang teacher, lumabas muna ako at naglakad-lakad.

Binuksak ko ang twitter ko at nagtweet

~KeithNickMariano 

'Nami, ang cute mo <3'

Ilang minuto palang marami na ang nag retweet noon.

Napa Daan ako sa building ng Dentistry mukang maginhawa naman dito kaya tumambay muna ako.

Kinanta ko yung favorite song ko, yung It will Rain ni Bruno Mars

"If you ever leave me baby,
Leave some morphine at my door
'Cause it would take a whole lot of medication
To realize what we used to have,
We don't have it anymore.

There's no religion that could save me
No matter how long my knees are on the floor
Ooh so keep in mind all the sacrifices I'm makin'
Will keep you by my side
Will keep you from walkin' out the door.'Cause there'll be no sunlight
If I lose you, ba..."

FastForward~

"Oo nay pauwi na ako.." nakukulitang sinagot ko kay nanay. Ang kulit kasi, paulit-ulit.

Pumasok na ako sa ktse at nagmadali. Nasa may mayapit na ako sa park nang bigla ako may nabanggang babae. Binaba ko ito. Mas lalo akong nakonsensya dahil si Nami ang nabanga ko. Dinala ko agad siya sa ospital.

Tinawagan ko agad si nanay dahil sa nangyare at agad naman syang pumunta.

" Anak, anong nagyare?"

"Nabangga ko po sya, mukang mali ng bagsak ang ulo nya."

"Nako anak pwede syang makalimot." Lalo akong nag alala, pero may nabuong plano sa isip ko kung sakali mang mangyari yon.

Nami's POV

 "Aray!" teka nasaan ako? Bakit may gwapong lalaking papalapit sa akin.

"Okay ka lang?" Sabi ng lalaki. Teka parang kilala ko 'to ah!

Sya yung nagligtas sa akin noong muntik na akong patayin ni Michael

Binigyan nya pa ako ng tubig, prutas, at naupo pa sa gilid ko na parang jowa ko.

"Teka, boyfriend ba kita?"

"H-ha? A-ako?"

"Mmhhm" at tumango

"Ah... OO boyfriend mo ako, sabi ni mama baka daw magkaamnesia ka kaya ayun. Kaya nakalimutan mo."

Aaah! Kaya pala hindi ko sya kilala... Maski April 1 palang ngayon at yun din ang date bago ako masagasaan. Galing!

"Anong trip mo? Baliw ka ba?"

"May amnesia ka nga."

"Sana nga..."

"Bakit?" Bigla siyang napa tayo at parang excited.

"Para hindi ko na kilala si Michael." muli akong lumuha, at niyakap niya ako

"Teka sino ka nga?!" pagtataray ko habang inilalayo sya sakin

" Boyfriend mo nga!" sabi nya ng pabulyaw na ikinatakot ko.

So, kung pinipilit nyang girlfriend nya ako, baka may gusto sakin to!

Pero ayaw ko namang mag assume no? 

"Walang biro? April 1 ngayon..."

"Oo nga! Why can't just listen to what I'm saying? Why don't you believe me?!"

"E hindi nga kasi kita kilala! Alien ka ba? Sabi mo may amnesia ako."

"S-sorry na babe..." Whhaaaaat! Gusto kong tumalon kaso may dextrose ako wwwaaaaah!

"Ligawan mo muna ako, ayokong basta magtiwala no?"

"Talaga?" tumayo sya at lumapit ang kanyang mukha sakin itinulak ko naman agad iyon.

" Hoy! Hindi pa nga kita kilala, chachancing ka agad. Hmm! Sapakin kita dyan e." nanggigigil na sabi ko

"Sorry babe! Cute mo talaga!" sabi nya sabay kurot sa pisngi ko.

Tsss. Desperado talaga tong taong 'to!