Bu güle değil, dikenine aşık olanların hikayesi.
Melis'in kaderi patronundan kendisine kalan vasiyetle değişecekti. Aniden hayatına giren Sinan'ı tanımak isteyen Melis'in tek yapması gereken ise geçmişine dönmesiydi.
Adam okyanustu. Kadınsa yüzme b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*fotoğraf: Melis Sezen
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Teklifler ve eleştiriler için: MAİL: burhan_akgun2003@outlook.com instagram: @burhanakgun_
Tarih ve saat bırakanlar candır.
❆
Bu güle değil, dikenine aşık olanların hikayesi.
Ateşte açan güllere...
❆
1. Bölüm:Ölüler ve Enkazlar
Birini artık göremeyeceğiniz ve o kişinin artık nefes bile alamayacağı gerçeği yüzünüze çok acı bir tokat misali çarptığında nasıl hissedersiniz? Birinin soyut bir kavramla dünyadan göç etmesinin hayatınızda oluşturduğu boşluklar ve o boşluklara devrilerek yıkılan hayatınız, gözlerinizin önünde mahvolurken bunu elleriniz kollarınız bağlı izlemek zorunda kalıyorsunuz. Bu, dünyanın en acı hissi olabilir.
Melis acının hâkimiyet sürdürdüğü gözlerinde zincirleri kırıp, özgür kalmak isteyen gözyaşlarıyla savaşıyordu. Kalbine çok kısa bir süre önce bir kuş göçü yaşanmıştı ve şimdide kalbinde bir kurşun sıkılmış gibiydi. Kuşları kanatlarını korkuyla çarpıtacak ve can havliyle kaçmalarına sebep olacak bir kurşun.
Önünden geçip giden insanlara ve ara sıra birilerinin bağrışıp, kavga etmesini işitmesine rağmen o kimseyi ne duyuyordu; ne de işitiyordu.
Kenetlenmişti ve bu en son anne babasını kaybettiğinde yaşadığı bir olay olduğu için şimdi bunu tekrar yaşamak dünyasında koca sarsıntılar oluşturmuştu.
"Melis," İşittiği buğulu sesleri anlamlandıramıyor ve duymazlıktan gelmeyi tercih ediyordu. Ona seslenen iş arkadaşı Ece'yi bile. Ece, Melis'in göz perdesinin önünde elini götürüp getirdi fakat herhangi bir tepki yoktu. Melis şimdi hayatı başına yıkılmış gibi hissediyordu ve enkazın altında ondan başka kimsesi yoktu. Bu acı bir histi. Ve bu acı dili yakanlardan değildi, canı yakanlardandı. "Melis!" Ece son seslenişinde sesini o kadar yükseltmişti ki Melis'le birlikte şirket koridorunda koşturan birçok insanda, durup bir an Ece ve Melis'e bakmıştı.
