Habang busy ang lahat sa pagkain biglang may bumara sa aking lalamunan. Nabilaukan ba ako? Teka, I need water.
Umusog ako at kinapa kapa ang tubig. Medyo malayo layo ang baso, natataranta na ako at sila din. Tinatanong ako ng Reyna kong anong nangyare sa akin. Di naman ako makapagsalita ang kailangan ko tubig.
Naku! Ang layo. Nakita ko naman si Jingsxi na nataranta at kinakapa ang mukha ko at tinatanong kong okay lang ba ako.
Bwesit umalis ka hindi na ako makahinga. Medyo nahihilo na ako. Tumayo silang lahat pati na din ako hinahawakan ko ang aking leeg. Hindi na ako makahinga.
Biglang may yumakap sa akin ng patalikod at hinawakan ang bewang ko. Ang dalawa niyang braso ay nasa tyan ko nakapulupot. Hinigpitan niya ang pagkakahawak tsaka tinutulak niya pataas. Napatalon talon naman ako ng kaunti ng biglang may lumabas na isang adobong baboy na yun ang dahilan sa pagbara ng lalamunan ko.
Napaluhod naman ako at humahabol sa paghinga. I just need air. Muntikan na yun ah.
Ng mahimasmasan ako lumingon ako sa likod ko at nakita ko ang prince na medyo humihingal. Tinulungan niya ba ako? Well thanks for that. Pero sobrang nakakahiyaaaaaaa Nannan.
YOU ARE READING
Are You Real?
Teen FictionIm Nannan, I've been surrounded by full of arts. Is it happy to hear? Is it relaxing? Or fun? Why I can't feel it anymore? -------- A world that I couldn't imagine exist, is there an answer to my questions? Am I finally move on? And bringing back...
