DİLEK DEFTERİ [JEON JUNGKOOK ] ✓

~9~

 💫İYİ OKUMALAR💫

  Ben, her ikisi içinde üzülüyordum ama en çok da kendim için üzülüyordum. Ben bunları hak edecek bir şey yapmamıştım.

Şimdi beni esir alan adam her şeyi biliyor ve benimle oynamayı seçiyordu. Peki benim bu oyuna katlanacak gücüm var mıydı?
Olmasa da bu gücü kendimde bulmam gerekiyordu. Dayanmam gerekiyordu, direnmem gerekiyordu. En önemlisi de inanmam gerekiyordu. Hiç bir zaman ortaya çıkmamış, her seferinde korkmama izin vermiş benliğime inanmam gerekiyordu.

'İnanmak, başarmanın yarısıdır.' diyorlar. Haklılar mı bilmiyorum ama sonu ne olursa olsun eski Jae Hwa olmamam lazımdı.
Her seferinde korkup odasına kaçan o kızı arkamda bırakmam lazımdı.

   Bana söylediği şeyle hızlıca ona döndüm. Gözünde bariz belli olan alayı görebiliyordum. Bu adam nasıl biriydi böyle?

Birilerinin acı çekerek karşısında kıvranması onu tatmin mi ediyordu?

   "Söylesene?...Neden böylesin? "

Sorduğum soruyla surat hatları sertleşmiş, cevap almak için konuşmuştu.

"Nasılmışım?"

Sorduğu soruyla beraber bana bir adım atmıştı. Ben de onla eşzamanlı olarak bir adım gerilemiştim.
Artık susmayacaktım. Sonu ne olursa olsun konuşacaktım.

"Böylesin işte. İnsanları acı çekerken görmek hoşuna gidiyor."

  Düşüncelerimi yüzüne söyleyip atmıştım. Bu biraz iyi hissetmeme neden olmuştu.

Bana bir adım daha attı.

"Bakıyorum da beni çözmüşsün."

Ben de yine bir adım geriledim.

"Evet. İnsan Sarrafı sayılırım. Evimize saymayı bile bıraktığım o kadar adam girince...ister istemez alışıyor insan."

Bir adım daha atıp bu sefer bıkmış bir ses tonuyla konuştu.

"Çok konuşuyorsun ufaklık. Ne alacaksan al da gidelim artık...Sıkılmaya başladım."

Bir şey demeden arkamı dönüp odama çıkan merdivenlere yöneldim. Yine arkamdan geliyordu.
Odamın önüne geldiğimde derin bir nefes verdim. Kapının kulbunu tutup Yavaşça indirdim. Kapıyı sonuna kadar açıp içeriye göz attım.
Babamdan kaçınca saklandığım dolap, ağlarken sarıldığım oyuncak ayı, mutlu günlerimizden kalan sayılı şeylerden biri  olan duvardaki el izlerimiz...

~~~

"Jae Hwa! Uslu dur kızım, her yerimiz boya oldu."

  Annem bunu söylerken kahkaha atıyordu. Aynı şekilde ben de gülüyordum. O anda babam konuşarak içeriye girdi.

"Neye gülüyorsunuz bakalım. Sesiniz aşağıya kadar geliyor."

Küçücük ayaklarımla, boyalı olan küçücük ellerimle gülerek  babama doğru koştum. O da benim ellerimi tutarak gülmeye başladı.

"D-dur. Jae Hwa dur kızı-."

Konuşmasını bitiremeden o yere bende onun üstüne düşmüştüm. Gülerek ellerimi yüzüne sürdüm. Yüzünün her yeri pembe boya olmuştu. Beni kucaklayarak kendisiyle beraber yerden kaldırdı. Annem boya kovasını bize uzatarak konuştu.

"Hadi bakalım. Batırın ellerinizi kovaya. Yeni evimizde, birlikte ilk anımızı yapalım."

Dediğini yapıp elimizi kovaya batırdık sonra da duvara bastık.
Çok güzel olmuşdu.

~~~

Gözümden akan bir damla yaşla ve omzuma koyulan elle kendime geldim.

"Hadi. Alacaklarını al da...çıkalım şu evden."

Tamam diyerek ilk önce dolabımın üstünde duran bavulumu indirdim.
Dolabımı açıp içinden bir kaç parça kıyafet çıkartıp koydum.
Arkamı dönüp göz ucuyla Jungkook'a baktığımda komidinimin üzerinde duran şeylere ellerini arkasında birleştirmiş bir şekilde bakıyordu. İstemsizce sırıttım.
Her şeyi aldım derken aklıma gelen şeyle Jungkook'u geçerek  arkasında bulunan küçük çekmeceyi açtım.

  İşte oradaydı. Küçüklüğüm gözlerimin önünde duruyordu.

Her çocuk küçükken hayal ederdi. Benim hayallerim ve dileklerim ise hep mutlu bir insan ve aile olmak ile alakalıydı.
  Annem ben yedi yaşındayken bana küçük bir defter vermişti. Onun içine olmasını istediğim şeyleri yazmamı ve her gece yatmadan önce Tanrı'ya dua etmemi söylemişti. Eksiksiz bir şekilde yapıyordum. Taaki hiçbir dileğimin gerçek olmayacağını anlayana kadar.
Onu sakladığım yerden alarak, tozlanan kapağını elimin tersiyle sildim. Yazı yazmaya başladığım ilk zamanlar acemice üzerine büyük harflerle yazdığım o yazıyı görünce gülümsedim.
Defterimin üzerinde kocaman 'DİLEK DEFTERİ' yazıyordu.
*
*
*
*
EVETTTT. Kitabın ismi neden 'DİLEK DEFTERİ' anlamışsınızdır umarım.:):):)
Bana verdiğin fikir için saol eylulriverdale ❤❤❤